Deeltjesversneller: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 92.111.208.82 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door PJ Geest
link naar milieu-impact
Regel 3:
Een '''deeltjesversneller''' is een apparaat waarin geladen deeltjes ([[elementair deeltje|elementaire deeltjes]], [[baryon]]en, maar ook zwaardere [[atoomkern]]en) tot hoge energieniveaus gebracht worden door ze te versnellen tot snelheden in de buurt van de [[lichtsnelheid]]. Dit versnellen gebeurt met behulp van sterke [[elektrisch veld|elektrische velden]]. Voor het sturen van de richting waarin de deeltjesbundel gaat, worden vooral [[Magnetisch veld|magnetische velden]] toegepast. (Magnetische velden kunnen, door middel van de [[lorentzkracht]], alleen de richting en niet de grootte van de deeltjessnelheid veranderen.)
 
Men zou de [[kathodestraalbuis]], zoals gebruikt in de inmiddels klassieke [[televisietoestel]]len en computer[[beeldscherm]]en, kunnen opvatten als een deeltjesversneller (met energieniveaus van ongeveer 30 [[keV]]). Hetzelfde geldt voor apparaten voor het opwekken van [[röntgenstraling]]. Voor het produceren van [[radionuclide]]n voor medisch gebruik kan de deeltjesversneller een goed alternatief zijn voor de [[Milieu-impact|milieubelastende]] [[Kernfysica|nucleaire]] methode, die een [[kernreactor]] als neutronenbron gebruikt.
 
Om de kleinste bouwstenen van de [[materie]] te bestuderen, worden zeer grote deeltjesversnellers gebruikt. Er valt echter een onderscheid te maken tussen lineaire versnellers en magnetische versnellers. Bij de laatste worden de deeltjes door de [[lorentzkracht]] van een sterk [[magnetisch veld]] in een cirkelvormige baan gedwongen. Magnetische versnellers worden ook nog verder onderscheden in [[cyclotron]]s, [[betatron]]s en [[synchrotron]]s.