Evin-gevangenis: verschil tussen versies

Wanneer Iraniërs aan de Evingevangenis denken, dan denken zij aan [[marteling]]en, bekentenissen en angst. Eenzame opsluiting vindt plaats in een cel van ongeveer 1,80 m bij 2 meter met alleen een raam in het plafond. Schrikbeelden zijn de bekentenissen waarbij met fysieke en psychologische wreedheden de persoonlijkheid van de gevangene geheel wordt afgebroken. Gevangenen worden maandenlang geslagen en het onmogelijk gemaakt te slapen. Uiteindelijk verkregen bekentenissen worden op de Iraanse staatstelevisie uitgezonden.<ref name=NPR1 /> Maagden worden voor hun executie door de ondervragers verkracht, omdat men in Iran denkt dat maagden rechtstreeks naar de hemel gaan.<ref name="A Time to Betray">[https://web.archive.org/web/20110402022229/http://atimetobetray.com/ A Time to Betray], Reza Kahlili, Threshold Editions, ISBN 9781439189030</ref> De ondervragers trouwen dan eerst met hen om hen 'legaal' te mogen verkrachten als hun vrouw. Maagden mogen omdat ze rechtstreeks naar de hemel zouden gaan anders niet worden terechtgesteld.<ref>{{Citeer web|url=http://www.telegraaf.nl/buitenland/4452953/__Maagden_ver-kracht_voor_executie__.html|titel=Maagden verkracht voor 'legale' executie|uitgever=Telegraaf|datum= 22 juli 2009}}</ref> In 1988 werden grote groepen politieke gevangenen die in de Evingevangenis waren opgesloten geëxecuteerd.

* [[Zahra Bahrami]], een ter dood veroordeelde Iraans-Nederlandse vrouw, werd op 29 januari 2011 in de Evin gevangenisEvingevangenis gedood. Onduidelijk is of zij is doodgemarteld of geëxecuteerd door ophanging.