Jürgen Klinsmann: verschil tussen versies

| getraindeclubs = {{DE-VLAG|15}} [[Duits voetbalelftal|Duitsland]]<br />{{DE-VLAG|15}} [[FC Bayern München|Bayern München]]<br />{{US-VLAG|15}} [[Voetbalelftal van de Verenigde Staten|Verenigde Staten]]<br />{{DE-VLAG|15}} [[Hertha BSC]]

}}

'''Jürgen Klinsmann''' ([[Göppingen (stad)|Göppingen]], [[30 juli]] [[1964]]) is een [[Duitsland|Duits]] [[voetbaltrainer]] en voormalig [[profvoetballer]].

 

Jürgen Klinsmann werd geboren in het West-Duitse [[Göppingen (stad)|Göppingen]] als de zoon van Martha en Siegfried Klinsmann. Zijn vader was een bakker. Daarnaast had hij ook drie broers.

 

Via de bescheiden clubs TB Gingen en Geislingen an der Steige belandde Klinsmann in 1974 bij de jeugd van [[SV Stuttgarter Kickers]]. De blonde aanvaller bleek al snel een talentvolle voetballer te zijn, maar moest van zijn ouders zijn opleiding als bakker afmaken. In 1982 rondde Klinsmann zijn bakkersopleiding af.

 

Datzelfde jaar maakte Klinsmann zijn debuut in het eerste elftal van Stuttgarter Kickers. Vanaf het seizoen 1982/83 zou de 17-jarige spits een vaste waarde worden. In die dagen legde Klinsmann ook regelmatig intensieve trainingen af onder leiding van Horst Allman, een gerenommeerde sprintcoach. Onder toezicht van Allman verbeterde Klinsmann zijn snelheid. In het seizoen 1983/84 werd hij met 19 doelpunten een van de uitblinkers in de [[2. Bundesliga]].

 

[[Bestand:Bundesarchiv Bild 183-1989-0419-044, Uefa-Cup, Dynamo Dresden - VFB Stuttgart 1-1.jpg|thumb|left|Klinsmann (midden) als speler van [[VfB Stuttgart]] (1989).]]

In 1984 stapte Klinsmann over naar stadsrivaal [[VfB Stuttgart]], dat toen in tegenstelling tot Stuttgarter Kickers wel in de [[Bundesliga (mannenvoetbal Duitsland)|Bundsliga]] uitkwam. Onder coach Willi Entenmann werd de jonge aanvaller meteen een titularis. In zijn eerste seizoen op het hoogste niveau scoorde Klinsmann 15 doelpunten, waardoor hij samen met Karl Allgöwer topschutter van het team werd. De blonde spits had een uitstekend torinstinct, maar kon niet voorkomen dat Stuttgart in de middenmoot bleef hangen. In 1986 bereikte Klinsmann met Stuttgart de finale van de [[DFB-Pokal]]. Stuttgart verloor daarin met 5-2 van [[FC Bayern München|Bayern München]]. Hoewel Stuttgart ook nadien in de Duitse competitie niet verder raakte dan de subtop bleef Klinsmann zich verder ontwikkelen als spits. In het seizoen 1987/88 maakte hij naam met een [[omhaal]]doelpunt tegen Bayern München. Hij scoorde dat seizoen in totaal 19 doelpunten en werd zo topschutter in de Bundesliga. Na afloop van het seizoen werd de 24-jarige Klinsmann voor het eerst verkozen tot [[Duits voetballer van het jaar]].

In het seizoen 1988/89 bereikte Stuttgart, dat inmiddels onder leiding van [[Arie Haan]] stond, de [[UEFA Cupfinale 1989|finale van de UEFA Cup]]. Klinsmann kwam in de heenwedstrijd tegen het [[SSC Napoli|Napoli]] van stervoetballer [[Diego Maradona]] niet in actie en zag hoe de Duitsers met 2-1 verloren. In de terugwedstrijd was Klinsmann er wel bij. Hij scoorde een doelpunt, maar raakte met Stuttgart niet verder dan een 3-3 gelijkspel.

 

In de zomer van 1989 tekende Klinsmann een driejarig contract bij [[Internazionale]]. De Italiaanse club van coach [[Giovanni Trapattoni]] beschikte toen met [[Andreas Brehme]] en [[Lothar Matthäus]] al over twee Duitse internationals. Ondanks de defensieve tactiek van Trapattoni slaagde Klinsmann er in zijn eerste jaar in Milaan in om 13 te keer te scoren. Hij leerde bovendien [[Italiaans (taal)|Italiaans]] spreken, waardoor hij zich ook bij de supporters populair maakte. Na zijn eerste seizoen nam hij met West-Duitsland deel aan het [[Wereldkampioenschap voetbal 1990|WK in Italië]]. Klinsmann veroverde er met zijn land de wereldtitel.

 

In 1991 werd Trapattoni opgevolgd Corrado Orrico, maar onder diens leiding zakte Inter in elkaar. Er werden kliekjes gevormd binnen de spelersgroep en topspelers als Klinsmann haalden nooit hun beste vormpeil. Orrico werd nog voor het einde van het seizoen ontslagen, maar ook onder diens opvolger [[Luis Suárez Miramontes|Luis Suárez]] presteerde Inter niet goed. Klinsmann viel door zijn slechte prestaties ook even naast het Duits elftal.

 

Na het [[Europees kampioenschap voetbal 1992|EK 1992]] ruilde de aanvaller Italië in voor Frankrijk. Klinsmann ging aan de slag bij het [[AS Monaco]] van trainer [[Arsène Wenger]] en werd er in de loop der jaren een ploegmaat van onder meer [[Victor Ikpeba]], [[Emmanuel Petit]], [[Youri Djorkaeff]] en de Belgen [[Enzo Scifo]] en [[Philippe Léonard]]. De aanvaller maakte er meteen indruk en loodste Monaco in 1993 naar de tweede plaats in de [[Ligue 1]]. Omdat kampioen [[Olympique Marseille]] later beschuldigd werd van omkoping mocht Monaco in 1993/94 als vicekampioen deelnemen aan de [[UEFA Champions League]]. De Franse club bereikte verrassend de halve finale, waarin het werd uitgeschakeld door latere winnaar [[AC Milan]].

 

Klinsmann miste wel een deel van het seizoen door gescheurde ligamenten. Bovendien raakte Monaco in de [[Ligue 1]] niet verder dan de 9e plaats. De Duitser, die steeds vaker als enige spits werd uitgespeeld, begon zijn ploegmaats op de korrel te nemen. Na het succesvolle [[Wereldkampioenschap voetbal 1994|WK 1994]] zocht hij andere oorden op.

 

Ondanks een aanbieding van het Spaanse [[Atlético Madrid]] tekende de 30-jarige spits na het WK een contract bij [[Tottenham Hotspur FC|Tottenham Hotspur]], dat £2 miljoen (zo'n €2,355 miljoen) betaalde voor zijn transfer. In Engeland was echter niet iedereen even enthousiast met de komst van de Duitser. Klinsmann had in Engeland een slechte reputatie wat betreft [[Schwalbe (voetbal)|schwalbes]]. Daarnaast had hij ook een belangrijk aandeel in de uitschakeling van de [[Engels voetbalelftal|Engelse nationale ploeg]] op het WK 1990.

 

Hij sloot het seizoen af met 21 competitiedoelpunten en werd nadien verkozen tot [[FWA Footballer of the Year]]. Hij was na [[Bert Trautmann]] de tweede Duitser die de trofee wist te winnen.

 

Na een afwezigheid van zes jaar keerde Klinsmann terug naar zijn vaderland. Hij belandde in 1995 bij [[FC Bayern München]], dat toen onder leiding stond van coach [[Otto Rehhagel]]. Bayern werd, ondanks een trainerswissel in april 1996, vicekampioen en veroverde voor het eerst de UEFA Cup. In de finale versloeg Bayern het Franse [[Girondins de Bordeaux]] met 2-0 en 3-1 zeges. Klinsmann scoorde in de terugwedstrijd het laatste doelpunt van de finale. In totaal was hij goed voor 15 doelpunten in de UEFA Cup, een record dat pas in 2011 verbroken werd door [[Radamel Falcao]]'s 17 doelpunten in de [[UEFA Europa League]].