Zaak-Bistel: verschil tussen versies

Het 'Belgian Information System By Telephone' was een elektronisch informatiesysteem dat op initiatief van de eerste minister [[Wilfried Martens]] in 1986 werd ingevoerd. Bistel werd ontwikkeld door Martens' kabinetsmedewerker [[Sophie Dutordoir]] en Dirk Mangeleer. Dit informatiesysteem moest ervoor zorgen dat de uitwisseling of elektronische transmissie van berichten tussen de verschillende ministers en kabinetten goed, veilig en gemakkelijk zou verlopen. Er werd gebruikgemaakt van [[Videotex]], een systeem dat via een [[modem]] en een tv-scherm data in twee richtingen kon uitwisselen. Het systeem is te vergelijken met het aanverwante [[Teletekst]], waarbij informatie gecodeerd tot een televisiesignaal de mogelijkheid biedt tot communicatie in één richting.<ref>Sabrina Holvoet, [http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/391/518/RUG01-001391518_2010_0001_AC.pdf Second Life: Criminaliteit in de virtuele wereld], masterproef Universiteit Gent, 2009</ref>

Bistel verschafte toegang tot databanken en vergemakkelijkte de communicatie tussen de verschillende kabinetten van de Belgische [[Federalisme|federale]] overheid. Door het systeem te kraken of te '[[hacken]]' kon inzage worden verkregen in vertrouwelijke informatie die toebehoorde aan de Belgische staat, alsook toegang tot de persoonlijke [[mailbox]] van de ministers, waardoor kennis was te verkrijgen van bijvoorbeeld de agenda van de [[ministerraad]], die in België als geheim en vertrouwelijk behandeld wordt. Bistel werd later verder op punt gesteld door Frank Robben en inspireerde de vorming van de [[Kruispuntbank]].