Hiernaast wordt kalk, in de vorm van calciumdihydroxidecalciumhydroxide (Ca(OH)<sub>2</sub>) veel gebruikt als bind- en/of witmiddel. De kalksteenbrokken (of de schelpen) worden daartoe gebrand in een [[kalkoven]] tot CaO (ongebluste kalk), dat door toevoeging van water (blussen) in calciumhydroxide (gebluste kalk) overgaat, waarbij een aanzienlijke hoeveelheid warmte vrijkomt. Dit calciumhydroxide is in staat om uit te harden door opname van CO<sub>2</sub> uit de lucht. Het blussen kan gebeuren door overmaat water toe te voegen (nat blussen), dan wel door een beperkte hoeveelheid water toe te voegen (droog blussen). Bij het droog blussen zorgt men dat het blusproces langzaam verloopt en de hierbij ontwikkelde warmte gebruikt wordt om eventueel overtollig water te verdampen. Aldus houdt men een droog kalkpoeder over. Het nat blussen levert kalkmelk op, dat men in een kuil laat lopen. Overtollig water verdwijnt in de bodem en uiteindelijk houdt men een deegachtige massa over die, indien goed afgedekt, zeer lang houdbaar is. Putkalk ontstaat door de gebluste kalk lange tijd, met een overmaat aan water, te bewaren. Dit noemt men wel: ''in de rot zetten''. Aldus ontstaan een fijn soort kalkdeeg, geschikt voor hoogwaardige toepassingen.
Ongebluste kalk is een grondstof voor [[kalkzandsteen]].
