Strafbal: verschil tussen versies

Na de vrije bal en de [[strafcorner]] is de strafbal de zwaarste beslissing die een [[scheidsrechter]] kan nemen. Zodra de scheidsrechter aan een partij een strafbal geeft, komt de tijd van de wedstrijd stil te liggen, tot het moment dat de strafbal genomen wordt. Behalve de [[doelman]] en de nemer van de strafbal moeten alle spelers zich buiten het 23 metergebied bevinden. Enkele aspecten zijn belangrijk bij het nemen van een strafbal: allereerst mag de speler niet doen alsof hij de bal schiet, mag hij zowel een push als een flick of scoop en op iedere hoogte spelen en mag hij de bal slechts één keer spelen: het slepen van de bal is dus ook niet toegestaan. De bal ligt op de speciale stip, vlak voor het [[Doel (sport)|doel]]. Indien er gescoord wordt, mag de tegenstander vervolgens afslaan; wordt er echter niet gescoord, dan eindigt het nemen van de strafbal als de bal buiten de cirkel komt of terechtkomt in de uitrusting van de doelman.

 

 

De strafbal heeft algemeen gezien redelijke overeenkomst met de [[strafschop]] in het voetbal. Tijdens wedstrijden die in een gelijkspel eindigen, maar een winnaar op moeten leveren, werd na de verlenging een strafballenserie genomen. De strafballenserie werd in 2011 internationaal vervangen door de [[Shoot-out (sport)|shoot-outs]].<ref>[http://www.ed.nl/sport/strafbal-maakt-plaats-voor-shoot-out-1.2084748 Strafballenserie maakt plaats voor shoot-out], ''Eindhovens Dagblad'', 5 april 2011</ref>