Sanne Terlingen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Infobox journalist | naam = Sanne Terlingen | afbeelding = | onderschrift = | volledige naam = | bijnaam = | g...' |
k +wikilinks |
||
Regel 27:
| imdb =
}}
'''Sanne Terlingen''' (1985) is een Nederlandse [[onderzoeksjournalistiek|onderzoeksjournalist]]e. Ze doet veel grensoverschrijdende onderzoeken naar onderwerpen op het gebied van [[rechten van de mens|mensenrechten]], migratie en seksueel geweld.
== Onderzoeksjournalist ==
Terlingen studeerde tussen 2003 en 2009 Geschiedenis en Wetenschapsjournalistiek aan de [[Universiteit
Als freelancer schreef ze tussen 2006 en 2013 voor bladen als [[Yes (tijdschrift)|Yes]], [[Viva (tijdschrift)|Viva]], [[Nieuwe Revu]], [[Triv']], [[Quest (tijdschrift)|Quest]], Politievakblad Blauw, [[Fancy (tijdschrift)|Fancy]], NRC Weekblad, [[Keesings Historisch Archief]], [[Hard Gras]], Internationale Samenwerking en [[De Groene Amsterdammer]].
Nadat ze vanaf 2010 een jaar lang hoofdredacteur was van het studentenblad ''Join'' werd ze in 2011 onderzoeksjournalist en redacteur bij het journalistieke platform [[OneWorld (tijdschrift)|OneWorld]].<ref>[https://www.vvoj.org/2014/10/26/sanne-terlingen/ VVOJ.nl]</ref> Haar focus lag daarbij op [[Ghana]], [[Eritrea]], mensenhandel en -smokkel, corruptie, migratie en uitbuiting. Sinds 2016 werkt ze bij het onderzoeksprogramma [[Argos (radioprogramma)|Argos]] van [[VPRO]] en [[HUMAN]].
=== Mensenrechten ===
Sandra Terlingen deed meerdere onderzoeken naar misstanden rondom vluchtelingen en mensenhandel in Afrikaanse landen als Ghana en Eritrea. Haar onderzoeken hadden betrekking op drugshandel, [[sekstoerisme]], [[mensenhandel]], kindermisbruik en [[Microkrediet|microkredieten]].
Al in 2013 verschenen haar eerste artikelen over de cocaïnehandel via Guinee en Ghana.
==== Kindersekstoerisme ====
Een van de bijkomende gevolgen van de [[Strijd tegen terrorisme|Oorlog tegen Terrorisme]] was dat mensenhandel in [[Djibouti (land)|Djibouti]] in de doofpot werd gestopt. Terlingen ontdekte dat Amerikaanse aannemers en Franse soldaten in Djibouti betaalden voor seks met vluchtelingenmeisjes zonder papieren. En dat de Amerikaanse militairen als 'klant' de [[Somalië|Somalische]] en [[Ethiopië|Ethiopische]] vluchtelingenmeisjes in de prostitutie bezochten.
Uit haar anderhalf jaar durende onderzoek naar sekstoerisme in Ghana bleek dat Ghana een ideaal jachtgebied voor Nederlandse kindersekstoeristen kon worden genoemd. Ondanks de strenge Nederlandse en Ghanese wetgeving hadden sekstoeristen vrij spel. In 2012 publiceerden Nieuwe Revu en OneWorld de uitkomsten van een onderzoek naar kindersekstoerisme in Ghana onder de titel ''Paradijs voor Pedo’s''. De Limburgse vastgoedmagnaat Arthur Paes voelde zich als Ghanese hoteleigenaar beschuldigd en stapte naar de rechter toen het vervolgartikel ''Paradijs voor pedo’s – wordt vervolgd'' verscheen.
==== Mensenhandel ====
Voor haar onderzoek reisde ze met Eritrese vluchtelingen naar Nederland. Daarbij werd duidelijk dat de door Nederland ingezette Eritrese tolken banden hadden met het Eritrese militaire regime.
Een Argosuitzending toonde aan dat de bureaucratie van de Nederlandse immigratiedienst IND ertoe leidde dat Eritrese vluchtelingen zich noodgedwongen moesten wenden tot de ambassade van het land waaruit ze waren gevlucht.
==== Microkredieten ====
In haar ''Maximale winst. Wie wordt er rijk van microkrediet?'' maakte ze duidelijk dat ook microkredietfondsen die armoede moesten bestrijden belasting ontweken via Nederland.
==== Seksueel misbruik ====
In 2019 deed zij voor Argos een groot onderzoek naar seksueel misbruik.
Ook maakte ze met Huub Jaspers voor Argos een radiodocumentaire over ritueel misbruik.
▲Ook maakte ze met Huub Jaspers voor Argos een radiodocumentaire over ritueel misbruik. <ref>[https://hulpverleningnaseksueelmisbruik.nl/helden-sanne-en-huub-ha2020/ website Hulpverlening na seksueel geweld]</ref> Het onderzoek werd ingesteld nadat de redactie signalen had gekregen van het bestaan van dit soort misbruik. <ref>[https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/complottheorieen-ontnemen-ons-het-zicht-op-echt-misbruik~b91c353a/ ''Complottheorieën ontnemen ons het zicht op echt misbruik''], de Volkskrant, 23 oktober 2020</ref><ref>[https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/hekserij-gedijt-ook-in-nederland~bbbee5ff/ ''Hekserij gedijt ook in Nederland''], de Volkskrant, 7 juli 2020</ref>
== Erkenning ==
Haar reportage ''Paradijs voor Pedo’s – wordt vervolgd'' werd genomineerd voor een [[Mercur]] voor de beste reportage van het jaar 2012 en kreeg een eervolle vermelding in de categorie 'Onderzoek' van [[De Tegel]].
Sanne Terlingen won [[De Loep]] aanmoedigingsprijs 2013 voor haar verhaal over kindersekstoerisme in Ghana.
In 2014 won ze de [[De Tegel]] in de categorie 'Publieksprijs' voor publicaties rondom de cocaïnehandel in Ghana en de betrokkenheid van Ghanese politici daarbij.
De prijs voor beste internetjournalistiek in de categorie 'Onderzoek' 2015 kreeg ze van de [[Vereniging Online Journalisten Nederland|VOJN]] voor haar onderzoek naar Eritrese vluchtelingen.
In 2016 werd zij maar liefst viermaal genomineerd en onderscheiden. De [[Dick Scherpenzeelprijs]] kreeg zij voor grensverleggende buitenlandjournalistiek. Deze prijs werd toegekend voor de reportages ''De laatste reis van Kahsay Mekonen'', ''Tolken kiezen partij'' en ''Fear and Loathing in Djibouti''. Ook werd zij in 2016 genomineerd de categorie 'Actualiteiten' van de [[Prix Europa]] voor het onderzoek naar de dood van een Eritrese asielzoeker en voor ''online storytelling'' door de VOJN 2016.
In 2017 werd zij samen met anderen genomineerd voor de VOJN-prijs het onderzoek naar 'World-Check', een zwarte lijst die gebruikt wordt in de strijd tegen financiering van terrorisme en witwassen.
De nominatie voor 'Actualiteiten' werd in 2018 verleend voor de Argos-uitzending ''Hoe bewijs je waar je huis stond?''.
In 2019 werd zij voor de derde maal genomineerd voor een [[Prix Europa]] in de categorie 'Actualiteiten'. Deze keer was het voor de Argos-documentaire ''Lost in Europe'' over zestig Vietnamese kinderen die uit de Nederlandse beschermde opvang verdwenen.<ref>[https://www.vpro.nl/argos/media/kijk/kort/achter-het-verhaal/2021/de-laatste-reis-van-quyen-en-hieu.html ''De laatste reis van Quyen en Hieu''], vpro.nl, 23 januari 2021</ref>
== Lost in Europe ==
Samen met Geesje van Haren van platform VersPers begon ze in 2018 ''Lost in Europe''. Met een internationaal team van onderzoeksjournalisten wordt onderzocht hoe duizenden vluchtelingenkinderen na aankomst in Europa kunnen verdwijnen.
== VVOJ ==
| |||