Adalbert van Ivrea: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k dubbel
 
Regel 4:
Adalbert was de zoon van [[Anscarius van Ivrea]] en Volsia van [[Susa (Italië)|Susa]]. Zijn vader was een belangrijke steunpilaar voor koning [[Berengarius I van Friuli|Berengarius]] en Adalbert trouwde vermoedelijk in 899 met Berengarius' dochter Gisela (ca. 880 – 13 juni 910). In 901 volgde Adalbert zijn vader op als markgraaf van [[Markgraafschap Ivrea|Ivrea]], waardoor hij verantwoordelijk werd voor de verdediging van de grenzen met [[Koninkrijk Bourgondië|Bourgondië]] en [[Provence (Frankrijk)|Provence]]. Ook werd hij graaf van [[Parma (stad)|Parma]].
 
In 905 steunde Adalbert de tweede poging van [[Lodewijk de Blinde|Lodewijk van Provence]] om koning te worden van Italië, ten koste van zijn schoonvader. Toen Berengarius Lodewijk had verslagen, werd Adalbert verbannen en vestigde zich in Bourgondië. In 920 steunde hij [[Rudolf II van Bourgondië]] in zijn poging om koning van Italië te worden. Berengarius wist zijn tegenstanders te verrassen door de hulp van [[Hongaren|Hongaarse]] bendes te vragen. Adalbert werd door de Hongaren gevangengenomen. Maar omdat hij zijn kostbaarheden had afgelegd en zich eenvoudig had gekleed, werd hij niet herkend en kon hij zich voor een klein losgeld vrijkopen. Uiteindelijk wisten Adalbert, Rudolf en bisschop Lambert van Milaan, op 29 juli 923 Berengarius te verslaan in de slag bij [[Slag bij Firenzuola]]. Na de overwinning van Rudolf werd Adalbert in zijn functies hersteld. Adalbert en zijn tweede echtgenote Ermengarde van [[Lucca (stad)|Lucca]] († na 932), dochter van Adalbert II de Rijke van [[Toscane]] en Bertha van Lotharingen, hoorden bij de belangrijkste raadgevers van koning Rudolf.
 
Adalbert en Gisela hadden de volgende kinderen: