Pierre Varignon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Edoderoobot (overleg | bijdragen)
k #add_Authority_control
Daaf Spijker (overleg | bijdragen)
k prof is in NL aansprekend
Regel 2:
'''Pierre Varignon''' ([[Caen]], [[1654]] - [[Parijs (stad)|Parijs]], [[23 december]] [[1722]]) was een [[Frankrijk|Frans]] [[wiskundige]]. Hij werd opgeleid aan een [[Jezuïeten|Jezuïtisch]] college en vervolgens aan de [[Universiteit van Caen]], waar hij in 1682 afstudeerde. Het volgende jaar, in 1683, werd hij tot priester [[Wijding|gewijd]].
 
Varignon maakte voor het eerst kennis met de wiskunde door het lezen van de werken van [[Euclides van Alexandrië|Euclides]] en daarna ''[[La Géométrie]]'' van [[Rene Descartes|Descartes]]. In 1688 werd hij in Parijs benoemd tot professorhoogleraar in de wiskunde aan het [[Collège van de vier naties|Collège Mazarin]]. Nog in hetzelfde jaar werd hij verkozen in de [[Académie des Sciences|Koninklijke Academie van Wetenschappen]]. In 1704 bekleedde hij het voorzitterschap van de Collège Mazarin en werd hij benoemd tot professorhoogleraar in de wiskunde aan het [[Collège de France|Collège Royal]]. Hij werd in 1713 tot lid van de [[Pruisische Academie van Wetenschappen|Berlijnse Academie]] en in 1718 tot lid van de [[Royal Society]] gekozen. Veel van zijn werken werden in 1725, drie jaar na zijn dood, in Parijs gepubliceerd. Zijn colleges aan het Collège Mazarin werden in 1731 gepubliceerd in de ''Eléments de mathématiques'' (Elementen uit de wiskunde).
 
Varignon was bevriend met [[Isaac Newton|Newton]], [[Gottfried Leibniz|Leibniz]] en leden van de [[Bernoulli|Bernoulli familie]]. Varignon zijn belangrijkste bijdragen aan de wiskunde waren op de gebieden van de grafische [[statica]] en de [[mechanica]]. Na [[Guillaume de l'Hôpital|l'Hôpital]] was Varignon de eerste en belangrijkste Franse pleitbezorger voor de nieuw ontwikkelde [[differentiaalrekening]]. Hij zag het belang in van een test voor [[Convergentie (wiskunde)|convergentie van rijen]], maar analytische problemen stonden zijn succes in de weg. Niettemin slaagde hij erin om de bewijzen van verschillende [[Stelling (wiskunde)|stelling]]en in de mechanica te vereenvoudigden. Ook paste hij de calculus van Leibniz toe op de [[traagheid|inertiële]] mechanica van Newton's ''[[Philosophiae Naturalis Principia Mathematica|Principia]]'' en behandelde hij in 1687 de mechanica in termen van de samengestelde [[kracht]]en in zijn ''Projet d'une nouvelle Mecanique'' (Project voor een nieuwe mechanica). Onder Varignons andere werken was zijn publicatie uit 1699 betreffende de toepassing van de differentiële calculus op vloeistofstromen en [[waterklok]]ken. In 1690 gaf hij een [[Mechanische verkaringen voor de zwaartekracht|mechanische verklaring voor de zwaartekracht]] en in 1702 paste hij de calculus toe op door [[veer (mechanica)|veren]] aangedreven [[klok (tijd)|klok]]ken.