Het is woensdag, woehoensdag: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 23:
*In een volksverhaal uit Noord-Holland hebben drie palingboeren een bochel. De oudste kreeg ruzie met de middelste en kwakt hem tegen de kerkdeur. Zijn bochel zit aan de kerkdeur vast. De tweede wil zijn bochel ook wel kwijt en begint ook te vechten en ook zijn bochel belandt op de kerkdeur. De derde laat zich tegen de kerkdeur gooien en heeft dan drie bochels<ref name="sliggers">Volksverhalen uit Noord- en Zuid-Holland, Bert Sliggers</ref>
*Er is ook een oud Japans [[volksverhaal]] over dansende [[demon]]en die een man van zijn gezwel afhelpen en een ander een dubbel gezwel bezorgen<ref>[http://www.beleven.org/verhaal/hoe_een_oude_man_zijn_gezwel_kwijtraakte Hoe een oude man zijn gezwel kwijtraakte]</ref>. Er is een Frans volksverhaal over ''nachtdansertjes'' of [[kabouter]]s die de bochel met zalf doen verdwijnen, als een ander zaterdag en zondag aan het liedje toevoegt krijgt hij een dubbele bochel<ref>[http://www.beleven.org/verhaal/de_twee_gebochelde_kleermakers De twee gebochelde kleermakers]</ref>. In een ander sprookje krijgt het eerste meisje een geschenk van zes van de zeven [[dwerg (fictieve soort)|dwergjes]], de tweede krijgt ook geschenken van de zes en ook de zevende<ref>[http://www.beleven.org/verhaal/de_nachtdansers De nachtdansers]</ref>. Aanpassen aan anderen is vaak belangrijk in sprookjes<ref>[http://www.beleven.org/verhaal/de_hebberige_buurvrouw De hebberige buurvrouw]</ref><ref>[http://www.beleven.org/verhaal/de_gebochelde_kleermaker_en_de_lupins De gebochelde kleermaker en de lupins]</ref>. Vergelijk ook [[Het verhaal van Schele Guurte]].
*Een verhaal uit de [[Ierse mythologie]] heeft veel overeenkomsten, hier wordt de bochel afgenomen en aangebracht door [[elf (mythisch wezen)|elfen]].
*In een verhaal uit de [[Ierse mythologie]] woont een man in de vallei van Atherlow. Mensen zijn bang voor de man met enorme bochel, hij kent toverspreuken en weet veel van kruiden. Zijn bijnaam is ''Lusmore'' ([[vingerhoedskruid]]), want dat kruid draagt hij altijd op zijn strooien hoedje. Op een dag komt hij uit [[Cahir]] terug en loopt richting Cappagh, bij de oude vestingswal van Knockgrafton gaat hij rusten. Dan hoort hij bovenaardse muziek en hij geniet. Op een gegeven moment vult hij het liedje aan. Hij komt in de vestingwal bij [[elf (mythisch wezen)|elfen]] terecht. Ze nemen de bochel van zijn rug en het nieuws wordt al snel bekend. Op een dag komt een oude vrouw vragen hoe hij van zijn bochel afgekomen is. Lusmore vertelt alles en zoon van een vriendin van de vrouw, Jack Madden, gaat naar de vestingwal. Ook hij hoort de muziek, maar hij heeft geen geduld en verpest het zangspel. Ook hij komt in de muur terecht en wordt door elfen gegrepen. Hij krijgt de bochel die ooit van Lusmore was naast zijn eigen bochel. Hij wordt halfdood gevonden en naar huis gebracht, waar hij al snel overlijdt. Iedereen die ook het gezang van de elfen wilde horen, liep het gevaar zo te eindigen<ref>De mooiste Keltische mythen en sagen, ISBN 978-90-5513409-0</ref>.
*In een inscriptie van de tempel van Asklepios in [[Epidaurus (Griekenland)|Epidauros]] vinden we ook een soortgelijk verhaal terug. De Thessaliér Pandaros had een brandvlek op zijn voorhoofd en deze verdween nadat hij de aaanwijzingen die hij in een droom kreeg, had opgevolgd. De brandvlek kwam in een doek terecht. Hij spijkerde de doek aan de tempel en toen hij thuis kwam, zond hij een slaaf om een dankoffer aan de tempel te schenken. De slaaf had ook een brandvlek op zijn voorhoofd en hij beloofde de god een standbeeld, als hij ook van de vlek bevrijd zou worden. Toen hij de doek omdeed en daarna verwijderde, bleek hij twee brandvlekken op zijn voorhoofd te hebben.
*Het thema komt ook terug in de ''Irische Elfenmärchen'' van de [[gebroeders Grimm]].