Christoffel Plantijn: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
tekstuitbreiding
Regel 24:
Plantijn vestigde zich, op dertig jarige leeftijd<ref name="vrt">[https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/03/12/feestjaar-christoffel-plantijn/ 500 jaar geleden werd Christoffel Plantijn geboren: enkele weetjes over de boekdrukker en uitgever] vrt.be, Emma De Decker, 12 maart 2020</ref>, in [[1549]] in Antwerpen. Antwerpen, gelegen in de [[Spaanse Nederlanden]], was op dat ogenblik hét commercieel centrum van Europa. Zijn bemoeienis met het boekenvak stamt uit zijn achtergrond als leerbewerker/boekbinder. In 1555 opende hij een eigen drukkerij [[Plantijn]], die op haar hoogtepunt de grootste drukker van Europa was<ref name="vrt"/>, 22 persen telde en meer dan 80 werknemers had.
 
=== Plantin en zijn succes ===
Hij werkte zich op van onbemiddelde ambachtsman tot uitgeverstycoon, eigenaar van de grootste drukkerij ter wereld. Hij bereikte die positie door slim in te spelen op de politieke, religieuze en culturele trends van zijn tijd, door zijn investeringen te spreiden over de mode- en de drukkersnijverheid, door het uitbouwen en strategisch gebruiken van een netwerk van vrienden, zakenpartners en sponsors, door het aantrekken van de grootste geleerden en de beste vaklui uit zijn tijd en door het inzetten van zijn zeven dochters en zijn gericht gekozen schoonzoons. In 1576 gaf Plantijn zijn aan de Vrijdagmarkt gevestigde drukkerij de naam ''De Gulden Passer''. Deze naam leeft onder meer voor als de titel van een tijdschrift, [[De Gulden Passer]], op het gebied van boekwetenschap en bibliofilie.
Gutenberg begon rond 1450 boeken te drukken met losse letters. Voor dat nieuwe product moesten kopers worden gevonden. Overproductie zorgde ervoor dat er rond 1470 een ''boekenzeepbel'' ontstond waardoor drukkers failliet gingen. Plantin bezocht twee keer per jaar de boekenbeurs in Frankfurt en zag wat er werkte en wat niet. Hij kocht in wat hij zelf niet uitgaf en verhoogde zo zijn assortiment. De nieuwe technologie zorgde ervoor dat de prijs van boeken daalde. Op 1 mei 1555 drukte hij het eerste van zijn 1800 echte boeken, vijf jaar na zijn aankomst in Antwerpen. Het was het ''Institution d'une fille de noble maison'', in opdracht van een andere drukker Jean Beller, ook gekend als [[Jean Beller, ook gekend als Johannes Bellrus|Johannes Bellerus]].<ref name=":0">{{Citeer web|url=https://www.standaard.be/cnt/dmf20210401_96164417|titel=De man die een letter op papier kreeg|bezochtdatum=2021-04-19|auteur=Door Inge Schelstraete|werk=De Standaard|taal=nl-BE}}</ref>
 
Hij werkte zich op van onbemiddelde ambachtsman tot uitgeverstycoon, eigenaar van de grootste drukkerij ter wereld. Hij bereikte die positie door slim in te spelen op de politieke, religieuze en culturele trends van zijn tijd, door zijn investeringen te spreiden over de mode- en de drukkersnijverheid, door het uitbouwen en strategisch gebruiken van een netwerk van vrienden, zakenpartners en sponsors, door het aantrekken van de grootste geleerden en de beste vaklui uit zijn tijd en door het inzetten van zijn zeven dochters en zijn gericht gekozen schoonzoons. In 1576Hij gaf Plantijnonder zijn aanmeer de Vrijdagmarktstadssecretaris gevestigdeen drukkerijinvloedrijke deSpanjaarden naamboeken ''Deof Guldenlederen Passer''.kistjes Dezeen naamkon leeftlater onderbij meerhen voorgeld alslenen deom titelzijn vandrukkerij eenuit tijdschrift,te [[Debouwen.<ref Guldenname=":0" Passer]], op het gebied van boekwetenschap en bibliofilie./>
 
In 1576 gaf Plantijn zijn aan de Vrijdagmarkt gevestigde drukkerij de naam ''De Gulden Passer''. Deze naam leeft onder meer voor als de titel van een tijdschrift, [[De Gulden Passer]], op het gebied van boekwetenschap en bibliofilie.
[[Bestand:Leiden365.JPG|thumb|Plaquette in Leiden]]
Later dat jaar verhuisde hij uit angst voor de [[Spaanse Furie (Antwerpen)|Spaanse Furie]] naar [[Leiden]], waar hij drukker aan de [[Universiteit Leiden|universiteit]] werd. Hij werd er benoemd tot officiële drukker van de [[Staten-Generaal van de Nederlanden|Staten-Generaal]]. Hij woonde in Leiden aan de Vrouwensteeg, waar nu de studentenvereniging [[LSV Minerva|Sociëteit Minerva]] is gevestigd; een plaquette in de muur herinnert aan zijn verblijf.