Albanië: verschil tussen versies

Overwinningen van de Albanezen op de Ottomanen waren onder anderen het [[Beleg van Krujë (1450)|Beleg van Krujë]], de [[Slag van Mokra]] en de [[Slag bij Oronichea (1456)|Slag bij Oronichea]]. Aanvankelijk vochten de [[Serviërs]] ook mee tegen de Ottomanen om de Balkan te beschermen tegen Turkse [[Culturele assimilatie|assimilatie]], maar bij latere veldslagen steunden de Serviërs de Ottomanen. Mede hierdoor, en de dood van [[Skanderbeg]], kregen de Ottomanen Albanië in hun bezit. Een langdurige overheersing volgde.

 

Toen Albanië door de [[Eerste Balkanoorlog]] werd afgesneden van het Ottomaanse Rijk, riep het op 28 november 1912 de onafhankelijkheid uit. Delen van Albanië werden bezet door [[koninkrijk Servië|Servië]], [[Koninkrijk Montenegro|Montenegro]] en [[koninkrijk Griekenland|Griekenland]], maar onder druk van vooral [[Oostenrijk-Hongarije]] en [[Koninkrijk Italië (1861-1946)|Italië]] werd het land door de internationale gemeenschap erkend. Alleen Montenegro zette het beleg van de noordelijke stad [[Shkodër (stad)|Shkodër]] door en Griekenland bezette [[Epirus (historische regio)|Noord-Epirus]] in het zuiden van het land. Hoewel het zich tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] neutraal verklaarde, vielen Italië, Servië, Montenegro en Griekenland het land binnen om het onderling te verdelen. Begin 1916 werd het noorden en midden van Albanië overgenomen door Oostenrijk-Hongarije terwijl het [[Koninkrijk Bulgarije]] het oosten van het land beheerste.

[[File:Gjin Bua Shpata.jpg|thumb|160px| [[Gjin Shpata]], bijgenaamd ''De Zwaard'', regeerde samen met [[Pjetër Losha]] het zuiden van Albanië.]]