Year of the cat (single): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Dorhout (overleg | bijdragen)
→‎Geschiedenis: enkele taalverbeteringen een verwijzing naar de saxofonist
Label: bewerking met nieuwe wikitekstmodus
Dorhout (overleg | bijdragen)
Regel 28:
 
== Geschiedenis ==
De werktitel voor dit nummer was ''Foot of the stage'' over de Britse comedian [[Tony Hancock]], die in 1966 op de bühne zei, dat hij er geen brood meer in zag. Het publiek dacht dat het deel uitmaakte van zijn act en begon te lachen. Zelfs de mislukking mislukte. Hancock zou later zelfmoord plegen. Stewart wijzigde de titel en de tekst rigoureus. Hij wilde niet aan andermans leed verdienen. Ongetwijfeld heeft hierbij ook meegespeeld dat Hancock nauwelijks bekend was in de VS, waar Stewart zijn meeste platen verkocht. Hij haalde zijn inspiratie uit de film [[Casablanca (film)|Casablanca]]. (“[[Humphrey Bogart|Bogart movie]]”/”[[Peter Lorre]])”) De hoofdpersoon bevindt zich in een droevig stadje en gaat mee met een meisje. Als hij de volgende ochtend in zijn hotel wakker wordt, komt hij tot de conclusie dat zijn bus reeds vertrokken is en dat zijn kaartje daarmee ook ongeldig is.
 
Een ander aanknopingspunt voor de titel is dat het van 11 februari 1975 tot 30 januari 1976 volgens de Vietnamese kalender "Een jaar van de kat" ([[Chinese astrologie]]: "Jaar van het [[konijn (astrologie)|konijn]]") was. Waarschijnlijk is het nummer in de bovengenoemde periode geschreven en opgenomen.
 
Het is een van de weinige liedjes waarbij Stewart een co-auteur vermeldde. De piano[[riff]] was van Peter Wood. De singleversie is ongeveer 50% korter dan de [[elpee]]versie, alhoewel de lengte van sommige singleversies daartussenin liggen.
 
De [[saxofoon]]solo is van [[Phil Kenzie]], die voornamelijk bekend is van werk met [[Sensational Alex Harvey Band]], [[Rod Stewart]] en ook [[John Miles (musicus)|John Miles]].
 
De [[B-kant]] werd gevormd door'' Broadway Hotel''. Het lied gaat niet over het in- en uitchecken van artiesten tijdens hun tournees. Stewart verbaasde zich over rijke mensen, die hun hele leven spenderen in hun/een hotel, een teken van grote luxe, maar tevens eenzaamheid.
 
==Hitnotering==