Vereenigde Oostindische Compagnie: verschil tussen versies

Gedurende de bijna twee eeuwen van haar bestaan maakte de VOC vrijwel onafgebroken gebruik van slaven. De VOC had geen monopolie op de verkoop van slaven; in de eerste helft van de zeventiende eeuw werd de slavenhandel wel in naam van de VOC gedreven. Na deze periode waren het veeleer VOC-functionarissen die - gebruikmakend van het VOC-netwerk in Azië - buiten werktijd zich mengden in de slavenhandel.<ref>''Slavernij. Het verhaal van João, Wally, Oopjen, Paulus, Van Bengalen, Surapati, Sapali, Tula, Dirk, Lohkay'', Rijksmuseum / Atlas Contact (2021)</ref> In 1614 vroeg de eerste gouverneur-generaal van de VOC, [[Gerard Reynst]], voor de eerste keer toestemming aan de [[Heren XVII|Heren Zeventien]] om slaven te mogen gebruiken. Zij gaven echter geen akkoord. Naast de specifieke handel in slaven onder de vlag van de VOC en door VOC-functionarissen, verdiende de compagnie ook aan de registratie van slaven en het innen van slavenbelasting. De VOC hield een register bij van slaven: de koper diende de kooptransactie met een 12-stuiver document te registreren bij de VOC.