|
[[Bestand:La Villa Empain en 2012, après restauration..jpg|thumb|De ingangspartij van Villa Empain in 2012]]
'''Villa Empain''' (ook genoemd ''Villa Roosevelt'') is een door [[architect]] [[Michel Polak]] in 1931 in [[art deco|art-decostijl]] gebouwde [[Villa (bouwkunde)|villa]], gelegen aan de [[Franklin Roosevelt]]laan 67 te [[Brussel (stad)|Brussel]], in opdracht van de toen 23-jarige industrieel [[Baron (titel)|baron]] [[Louis-Jean Empain]], zoon van industrieel [[Edouard Empain]].
'''Villa Empain''' (ook ''Villa Roosevelt'') is een door [[architect]] [[Michel Polak]] in 1931 in [[art deco|art-decostijl]] gebouwde [[Villa (bouwkunde)|villa]] in de [[Franklin Roosevelt]]laan 67 in [[Brussel (stad)|Brussel]]. De villa is gebouwd in opdracht van de toen 23-jarige industrieel [[Baron (titel)|baron]] [[Louis-Jean Empain]], zoon van industrieel [[Edouard Empain]]. Het betreft een vrijstaande villa opgetrokken in geslepen graniet met omliggende tuinen met zwembad omzoomd door een [[Pergola (tuin)|pergola]] met achteraan een conciërgewoning aan de Victoriastraat. De villa heeft een oppervlakte van 3500 m², het terrein meet 0,55 ha. Deze [[art deco|art-deco]]tempel bevat een badkamer in blauw mozaïek, een klein bureel en een ingenieus systeem van controleerbare verlichting. Het bouwplan, met zijn aaneenschakeling van binnenruimten, is zeer strak, wat contrasteert met de luxueuze materialen die zijn gebruikt voor de afwerking van het interieur. De vele marmersoorten zoals [[onyx (mineraal)|onyx]] geven het geheel een [[polychroom]] uiterlijk. Uitheemse houtsoorten als [[palissander]] en [[Mahonie (hout)|mahonie]] en sierlijk [[smeedwerk]] versterken deze indruk. De eigenaar, de industrieel Boghossian, is [[Armenië]]r van afkomst wiens familie in 1915 moest vluchten. Hij woonde zelf dertig jaar in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] en was hoofd van een familiebedrijf met wereldwijde vertakkingen.
==Toelichting==
Polak, op het toppunt van zijn roem, kreeg de opdracht een representatieve villa te bouwen voor Louis Empain. De villa is gelegen nabij het [[Ter Kamerenbos]] en in de [[ambassade]]wijk van Brussel. De zoon Empain had, omgerekend naar de huidige [[valuta]], een vermogen van één miljard [[euro]] geërfd en was het aan zijn stand verplicht een passende residentie te bewonen. ▼
== Een beroemd architect ==
Polak had de [[Résidence Palace]] (1923), het [[Hotel Le Plaza]] (1928) en de hoofdzetel van [[Electrabel]] (1928) ontworpen. Deze allemaal in de strakke modieuze lijnen van de [[art deco]]. In 1930 was Polak de meest gevraagde architect met een uitstekende reputatie.
▲Polak, opOp het toppunt van zijn roem, kreeg Michel Polak de opdracht een representatieve villa te bouwen voor Louis Empain. De villa isligt gelegen nabijbij het [[Ter Kamerenbos]] en in de [[ambassade]]wijk van Brussel. De zoon Empain had, omgerekend naar de huidige [[valuta]], een vermogen van één miljard [[euro]] geërfd en was het aan zijn stand verplicht een passende residentie te bewonen . Polak had de [[Résidence Palace]] (1923), het [[Hotel Le Plaza]] (1928) en de hoofdzetel van [[Electrabel]] (1928) ontworpen in de strakke modieuze lijnen van de [[art deco]]. In 1930 was Polak de meest gevraagde architect met een uitstekende reputatie.
== Geen Gesamtkunstwerk ==
Polak voldeed ten volle aan de verwachtingen van zijn opdrachtgever. Voor de aankleding van de residentie werddeed de eenarchitect beroep gedaan op verschillende kunstenaars. InToch dit opzicht iswerd het geen [[gesamtkunstwerk]] geworden zoals het [[Stocletpaleis]] van architect [[Josef Hoffmann]].
== La Cambre ==
De bouwheer heeft evenwelbeleefde slechts een paar jaar plezier beleefd aan zijn residentie. Na een bijna-doodervaring besliste hij zijn leven te wijden aan de [[liefdadigheid]]. Hij wilde zelfswou af van zijn baronstitel met verzoeken aan de koning. Zijn villa schonk hij aan de Belgische Staat, ten behoeve van de nabijgelegen kunstopleiding [[La Cambre]]. De toenmalige directeur [[Henry Van de Velde]] en zijn opvolger [[Herman Teirlinck (schrijver)|Herman Teirlinck]] mochten er een museum voor decoratieve kunsten inrichten. Ze organiseerden er heel wat tentoonstellingen, ook tijdens de oorlog, totdat in november 1943 de villa werd opgeëist door de bezetter.
== Russische ambassade en Amerikaanse zakenman ==
Na de oorlog werd de villa op initiatief van [[Paul-Henri Spaak]] verhuurd aan de [[Sovjet-Unie]] om voor dit land als ambassade te dienen, wat door de vroegere eigenaar met succes werd aangevochten op basis van de schenkingsakte en het KB van aanvaarding. Nadat Empain opnieuw eigenaar was gewordenwerd, organiseerde hij er tentoonstellingen. In 1973 verkocht hij de villa aan een Amerikaanse zakenman, die ze verhuurde aan de omroep [[RTL Group|RTL]]. Er hadden kleine theatervoorstellingen plaats en [[Jacky Ickx]] vertrok vanuit het zwembad naar [[Parijs-Dakar]]. Na 2000 was de eigenaar een zakenman die zonder bouwvergunning enkele verbouwingen ondernam. Van toen af stond het gebouw er verwaarloosd en leeg bij.
== Boghossian Foundation == ▼In 1973 verkocht hij de villa aan een Amerikaanse zakenman, die ze verhuurde aan de omroep [[RTL Group|RTL]]. Er hadden ook kleine theatervoorstellingen plaats en [[Jacky Ickx]] vertrok vanuit het zwembad naar [[Parijs-Dakar]]. Na 2000 was de eigenaar een zakenman die zonder bouwvergunning enkele verbouwingen ondernam. Van toen af stond het gebouw er verwaarloosd en leeg bij.
Sinds begin 2007 is de [[Boghossian Foundation]] eigenaar van de ondertussen als [[monument (erfgoed)|monument]] geklasseerde [[residentie]] met de bijhorende gronden. Het aangrenzende pand nr . 65, de woning [[Emile Bernheim|Bernheim]], werd meteen verworven voor 3,5 miljoen [[euro]] zodat beide eigendommen gekoppeldte kunnenkoppelen wordenzijn. De nieuwe eigenaar heeft plannen om de tuin om te vormen tot beeldenpark. ▼
== Restauratie ==
▲==Boghossian Foundation==
Voor de [[Restauratie (kunst)|restauratie]] van de villa Empain werd een beroep gedaan op architect [[Francis Metzger]] van het bureau [[MA²]]. Al eerderEerder restaureerde hij het eerste bouwwerk van [[Victor Horta]], het [[Maison Autrique]], het [[Maison Delune]], de Bibliotheek [[Solvay]] en het [[Station Brussel-Centraal]]. De restauratie werd begroot op vier miljoen euro, waarvan het [[Brussels Hoofdstedelijk Gewest]] veertig procent voor zijn rekening zou nemennam. ▼▲Sinds begin 2007 is de [[Boghossian Foundation]] eigenaar van de ondertussen als [[monument (erfgoed)|monument]] geklasseerde [[residentie]] met de bijhorende gronden. Het aangrenzende pand nr 65, woning [[Emile Bernheim|Bernheim]], werd meteen verworven voor 3,5 miljoen [[euro]] zodat beide eigendommen gekoppeld kunnen worden. De nieuwe eigenaar heeft plannen om de tuin om te vormen tot beeldenpark.
Men wildewou de toestand van de villa anno 1934 zo veel mogelijk herstellen. Het gebouw zouwerd na de restauratie toegankelijk zijn voor het publiek. Verder wordt het gebruikt om tentoonstellingen te houden met onder meer de [[kunstverzameling]] van [[Jean Boghossian]] met sierobjecten van [[René Lalique]] en [[Cartier (juweliershuis)|Cartier]]. De [[conciërge]]woning en de eerste verdieping zijn bestemd als verblijf voor vijftien gasten. ▼
== Oost en West ==
▲Voor de [[Restauratie (kunst)|restauratie]] van de villa Empain werd een beroep gedaan op architect [[Francis Metzger]] van het bureau [[MA²]]. Al eerder restaureerde hij het eerste bouwwerk van [[Victor Horta]], het [[Maison Autrique]], het [[Maison Delune]], de Bibliotheek [[Solvay]] en het [[Station Brussel-Centraal]]. De restauratie werd begroot op vier miljoen euro, waarvan het [[Brussels Hoofdstedelijk Gewest]] veertig procent voor zijn rekening zou nemen.
DeVerder [[conciërge]]woningvormt enhet degeheel eersteeen verdiepingcentrum zijnvan bestemddialoog alstussen verblijfoost vooren vijftien gastenwest. Verder"Omdat vormter hetnog geheelheel eenwat centrumspanningen vanen dialoogonbegrip bestaan tussen oostverschillende enculturen" west. Destelde de eigenaar stelde dat "de interculturele dialoog ons essentieel lijkt in de context van de mondialisering , maar ook omdat er nog heel wat spanningen en onbegrip bestaan tussen verschillende culturen." . De eerste expositie, genoemd ''Routes van elegantie,'' bracht een aantal tijdloze objecten samen, van een [[sculptuur]] van [[Anish Kapoor]] tot Japanse tekeningen en gewaden van Indische [[Zijde (textiel)|zijde]]. ▼
De stichting droeg [[Diane Hennebert]] op het project te begeleiden. In het verleden was zij al verantwoordelijk voor de restauratie van het [[Atomium]]. Zij wist te melden dat er meubels, stukken [[Faience (aardewerk)|faience]] en [[mozaïek]] zijn verdwenen. Een groot glasraam van Charles Michel is verwijderd en zal worden gereconstrueerd. Van een glazen plafondversiering van [[Paule en Max Ingrand]] zullen er enkele panelen moeten vervangen worden. Verdwenen meubilair zal getraceerd en opnieuw verworven worden. <br />▼▲Men wilde de toestand van de villa anno 1934 zo veel mogelijk herstellen. Het gebouw zou na de restauratie toegankelijk zijn voor het publiek. Verder wordt het gebruikt om tentoonstellingen te houden met onder meer de [[kunstverzameling]] van [[Jean Boghossian]] met sierobjecten van [[René Lalique]] en [[Cartier (juweliershuis)|Cartier]].
▲De [[conciërge]]woning en de eerste verdieping zijn bestemd als verblijf voor vijftien gasten. Verder vormt het geheel een centrum van dialoog tussen oost en west. De eigenaar stelde dat "de interculturele dialoog ons essentieel lijkt in de context van de mondialisering, maar ook omdat er nog heel wat spanningen en onbegrip bestaan tussen verschillende culturen". De eerste expositie, genoemd ''Routes van elegantie,'' bracht een aantal tijdloze objecten samen, van een [[sculptuur]] van [[Anish Kapoor]] tot Japanse tekeningen en gewaden van Indische [[Zijde (textiel)|zijde]].
* [http://www.villaempain.com Website Villa Empain] ▼▲De stichting droeg [[Diane Hennebert]] op het project te begeleiden. In het verleden was zij al verantwoordelijk voor de restauratie van het [[Atomium]]. Zij wist te melden dat er meubels, stukken [[Faience (aardewerk)|faience]] en [[mozaïek]] zijn verdwenen. Een groot glasraam van Charles Michel is verwijderd en zal worden gereconstrueerd. Van een glazen plafondversiering van [[Paule en Max Ingrand]] zullen er enkele panelen moeten vervangen worden. Verdwenen meubilair zal getraceerd en opnieuw verworven worden.<br />
De eigenaar, industrieel Boghossian, is [[Armenië]]r van afkomst wiens familie in 1915 moest vluchten. Hij woonde zelf al dertig jaar in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] en was hoofd van een familiebedrijf met wereldwijde vertakkingen.
==Beschrijving van de villa==
Het betreft een vrijstaande villa opgetrokken in geslepen graniet met omliggende tuinen met zwembad omzoomd door een [[Pergola (tuin)|pergola]] met achteraan een conciërgewoning aan de Victoriastraat. De villa heeft een oppervlakte van 3500 m², het terrein meet 0,55 ha.
Deze [[art deco|art-deco]]tempel bevat een badkamer in blauw mozaïek, een klein bureel en een ingenieus systeem van controleerbare verlichting. Het bouwplan, met zijn aaneenschakeling van binnenruimten, is zeer strak, wat contrasteert met de luxueuze materialen die zijn gebruikt voor de afwerking van het interieur. De vele marmersoorten zoals [[onyx (mineraal)|onyx]] geven het geheel een [[polychroom]] uiterlijk. Uitheemse houtsoorten als [[palissander]] en [[Mahonie (hout)|mahonie]] en sierlijk [[smeedwerk]] versterken deze indruk.
▲* [http://www.villaempain.com Website Villa Empain]
* {{nl}}[http://www.irismonument.be/nl.Brussel_Uitbreiding_Zuid.Franklin_Rooseveltlaan.67.html Informatie over de villa Empain op de erfgoedwebsite van het Brussels Gewest]
| 