Greet Hofmans: verschil tussen versies

}}

 

 

== Levensloop ==

 

== De "Greet Hofmans-affaire" ==

Op 13 juni 1956 verscheen in het Duitse tijdschrift ''[[Der Spiegel]]'' een artikel met de titel ''Zwischen Königin und [[Grigori Raspoetin|Rasputin]]''. Daarna volgden veel meer publicaties in de buitenlandse pers. Naar hij zelf in een postuum verschenen interview toegaf was prins Bernhard de informant van het weekblad, waarmee hij probeerde te bereiken dat deze publicatie zou leiden tot het stopzetten van alle contacten met Hofmans, die hij al in [[1950]] uit [[paleis Soestdijk]] had laten verwijderen. Ook wenste hij de verwijdering van een aantal hofdignitarissen die sterke banden met haar hadden.

 

 

Door de geheimzinnigheid van officiële zijde en de [[zelfcensuur]] van de Nederlandse pers is de Greet Hofmans-affaire een eigen leven gaan leiden. Sommigen zijn van mening dat de affaire in feite een maskering was van een dreigende [[echtscheiding]] van het koninklijk paar. Door de publicatie (november 2008) van [[Cees Fasseur|Fasseur]] (''Juliana & Bernhard, Verhaal van een huwelijk 1936-1956'') die het [[Koninklijk Huisarchief (Nederland)|Koninklijk Huisarchief]] als bron mocht gebruiken, is gebleken dat het conflict waarschijnlijk escaleerde door het dreigen met echtscheiding door Juliana.

Hoe hoog de affaire opliep, blijkt ook uit het feit dat twee leden van de voormalige [[Binnenlandse Strijdkrachten]], H. Tromp en M.J. Schutte, eind oktober 1956 in een brief aan [[Wilhelmina_der_Nederlanden|prinses Wilhelmina]] een gewelddadige oplossing suggereerden. Hofmans en koningin Juliana’s privésecretaris Walraven van Heeckeren werden door middel van een anonieme dreigbrief, ondertekend door een "Comité van Actie", met "[[Liquidatie (moord)|liquidatie]]" bedreigd als zij zich niet vrijwillig uit Juliana’s omgeving zouden terugtrekken. Tevens werden bij Walraven van Heeckeren en anderen handgranaten achtergelaten.<ref>[https://web.archive.org/web/20090113053023/http://www.nrc.nl/binnenland/article2056881.ece/Verzet_dreigde_Greet_Hofmans_te_liquideren Verzet dreigde Greet Hofmans te liquideren], NRC Handelsblad, 11 november 2008.</ref>

 

 

{{Citaat|Tijdens de Hofmans-affaire deed het verhaal de ronde dat CIA-chef Allen Dulles naar Soestdijk was gereisd om door de prins te worden gewaarschuwd voor het communistische gevaar dat de gebedsgenezeres zou vormen. Bernhard geloofde dat laatste, hoewel het een verzinsel was. Hofmans was geen agent van Moskou. Toen ik Bernhard jaren later, halverwege de jaren zestig, na een gesprek over de aanstaande echtgenoot van zijn dochter Beatrix, vroeg naar dat CIA-verhaal, zei hij: „Daar kan ik mij niet over uitlaten.” „U zegt niet dat het niet waar is”, zei ik. „Ach, daar kan ik mij echt niet over uitlaten”, was het herhaalde antwoord. Geen bevestiging, maar ook geen ontkenning.<ref>Friso Endt, ''De prins en ik''. NRC Handelsblad, 25 november 2008; uitgebreide online-versie [http://www.nrc.nl/achterpagina/article2072752.ece/De_prins_en_ik? hier]{{Dode link|datum=oktober 2018 |bot=InternetArchiveBot }}</ref>}}

 

==Vervolg==

{{Citaat|Ten aanzien van de zogenaamde Hofmanszaak roep ik in herinnering dat de Commissie Beel hiernaar in 1956 een uitputtend onderzoek heeft ingesteld. Het rapport van deze commissie is om formele redenen nog niet openbaar, daarom volsta ik er hier mee mijn vertrouwen uit te spreken dat de openbaarmaking te zijner tijd de rol van alle betrokkenen in deze gecompliceerde aangelegenheid in het juiste daglicht zal stellen.}}

 

[[Beatrix der Nederlanden|Koningin Beatrix]] heeft in augustus 2005 de historicus [[Cees Fasseur]] toestemming gegeven de archieven omtrent de Hofmans-zaak, die zich in het [[Koninklijk Huisarchief (Nederland)|Koninklijk Huisarchief]] bevinden, te raadplegen en zijn bevindingen op papier te zetten. Tweede Kamerlid [[Neeltje Adriana Kalsbeek|Ella Kalsbeek]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)|PvdA]]) diende in december 2004 een motie in, waarin gesteld werd dat het Koninklijk Huisarchief een particulier archief is, waarop de [[Archiefwet]] van toepassing zou moeten zijn. Zij stelde daarom voor alle stukken die (mede) betrekking hebben op de uitoefening van de functie van het staatshoofd over te brengen naar het [[Nationaal Archief]]. De motie werd op 25 januari 2005 aangenomen. Historicus Giebels stapte naar de Raad van State om inzage te krijgen in de stukken, maar dat college oordeelde dat de stukken uit het privéarchief van het Koninklijk Huis niet openbaar gemaakt hoeven te worden.

 

 

== Verdere levensloop ==

[[Bestand:De begrafenis van Greet Hofmans (1968).jpg|thumb|De begrafenis van Greet Hofmans (1968)]]

Ook ging Greet Hofmans tot 1967 door met zogenoemde 'Open Veld'-bijeenkomsten. Zij hield tot aan haar dood bewonderaars uit de hogere kringen, die in haar de verpersoonlijking van het ideale leven zagen: sober, vreedzaam, [[Altruïsme|onbaatzuchtig]] en gericht op de medemens. Anderen zagen in haar echter een [[Charlatan_(oplichter)|charlatan]], een [[intrigant]], een gevaarlijke toverkol<ref>{{Citeer web|url=https://www.trouw.nl/gs-b81fc3ff|titel=Prins Bernhard maakte van gebedsgenezeres Greet Hofmans een toverkol|bezochtdatum=2020-07-31|datum=1995-09-08|werk=Trouw|taal=nl-NL}}</ref> of op zijn gunstigst een wereldvreemde figuur. Greet Hofmans staat op de 14e plaats van de top twintig van kwakzalvers uit de twintigste eeuw, uitgebracht door de [[Vereniging tegen de Kwakzalverij]].<ref>[http://www.kwakzalverij.nl/104/Plaats_14_Greet_Hofmans Vereniging tegen de Kwakzalverij, Top twintig van de 20e eeuw. Plaats 14: Greet Hofmans]</ref> Zij overleed aan de gevolgen van [[kanker]] en is begraven op de Amsterdamse begraafplaats [[Zorgvlied (begraafplaats)|Zorgvlied]].

* [[Hans Galesloot]] ''Mevrouw Majesteit: een roman over het leven van Koningin Juliana'', uitgeverij Arena (2002) <small>{{ISBN|90-6974-487-2}}</small>.

* Lambert J. GIEBELS ''De Greet Hofmans-affaire: hoe de Nederlandse monarchie bijna ten onder ging'', uitg. Bakker, Amsterdam (2007) <small>{{ISBN|978-90-351-3167-5}}</small>.

 

== Externe links ==