Musicologie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 10:
Aanvankelijk was de musicologie vooral gericht op het 'redden uit de vergetelheid' van oude meesters en het schrijven van (vaak [[Romantisering|geromantiseerde]]) [[biografie]]ën. In de loop van de twintigste eeuw kreeg de musicologie een wetenschappelijke status. Belangrijke figuren die daarbij een rol speelden zijn [[Guido Adler]] en [[Carl Dahlhaus]].
 
DeTwee naslagwerken met betrekking tot de Westerse [[klassieke muziek]], met name het Engelstalige ''The New Grove Dictionary of Music and Musicians'',<ref>Stanley Sadie, John Tyrrell (red.), ''The New Grove Dictionary of Music and Musicians'', [[Oxford University Press]], Oxford/New York, 29 dln., 2e druk, 2001, diverse malen herdrukt en bijgewerkt.</ref> en het Duitstalige MGG (''Die [[Musik in Geschichte und Gegenwart]]''),<ref>Ludwig Finscher (red.): ''Die Musik in Geschichte und Gegenwart''. 26 dln. 2e druk, 2003. Bärenreiter, Kassel / Metzler, Stuttgart 2003.</ref> worden door musicologen wereldwijd als referenties beschouwd.
 
De in 2019 verschenen publicatie van Francis Maes, professor musicologie aan de Universiteit Gent, ''Een geschiedenis van de Europese muziek tot 1900,'' is een recente bijdrage aan dit vakgebied. Het werk wordt thans aan de Universiteit Gent als handboek voor de huidige generatie studenten musicologie gebruikt.