Blauwdruk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Geschiedenis: kontaktafdruk |
k →Geschiedenis: spelling |
||
Regel 9:
Cyanotypie werd in 1842 uitgevonden door de Engelse [[astronoom]] en [[fotograaf]] [[John Herschel]]. Het is een manier om een [[fotogram]] te maken. Als lichtgevoelige laag gebruikte Herschel een mengsel van [[Kaliumhexacyanoferraat(II)|kaliumhexacyanoferraat]] en [[ammoniumijzercitraat]], dat indien blootgesteld aan sterk licht verandert in [[Pruisisch blauw]]. Wanneer de chemische middelen zijn weggespoeld met water blijft er een stabiele blauwe kleur over, waarbij de niet belichte delen wit blijven.
Cyanotypie bleek ook erg geschikt om tekeningen in meervoud te maken. De tekeningen werden hiertoe met [[Oost-Indische inkt]] op lichtdoorlatend [[calqueerpapier]] getekend, en die tekeningen werden direct op een drager met lichtgevoelige materiaal werd gelegd, waardoor een [[
Deze ''calque'' kon zo vaak als men wilde, worden belicht, waarbij de zwarte inktlijnen het licht tegenhielden en als witte lijnen op de blauwe afdruk terechtkwamen. Dit specifieke gebruik van cyanotypie werd bekend als blauwdruk.
| |||