Blauwdruk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 48785658 van 31.151.74.9 (overleg) ongedaan gemaakt - vandalisme |
→Geschiedenis: kontaktafdruk |
||
Regel 9:
Cyanotypie werd in 1842 uitgevonden door de Engelse [[astronoom]] en [[fotograaf]] [[John Herschel]]. Het is een manier om een [[fotogram]] te maken. Als lichtgevoelige laag gebruikte Herschel een mengsel van [[Kaliumhexacyanoferraat(II)|kaliumhexacyanoferraat]] en [[ammoniumijzercitraat]], dat indien blootgesteld aan sterk licht verandert in [[Pruisisch blauw]]. Wanneer de chemische middelen zijn weggespoeld met water blijft er een stabiele blauwe kleur over, waarbij de niet belichte delen wit blijven.
Cyanotypie bleek ook erg geschikt om tekeningen in meervoud te maken. De tekeningen werden hiertoe met [[Oost-Indische inkt]] op lichtdoorlatend [[calqueerpapier]] getekend, en die tekeningen werden direct op een drager met lichtgevoelige materiaal werd gelegd, waardoor een [[kontaktafdruk]] kon worden verkregen, waarbij de afdruk dus altijd precies dezelfde grootte had als de originele tekening.
Deze ''calque'' kon zo vaak als men wilde, worden belicht, waarbij de zwarte inktlijnen het licht tegenhielden en als witte lijnen op de blauwe afdruk terechtkwamen. Dit specifieke gebruik van cyanotypie werd bekend als blauwdruk. Gedurende bijna een eeuw was cyanotypie de enige simpele en goedkope manier om tekeningen in meervoud te maken. De techniek werd dan ook meteen gebruikt in de industrie, speciaal voor bouwplannen op groot formaat voor machines, zoals [[locomotief (spoorwegmaterieel)|locomotieven]], en voor architectonische bouwwerken.
| |||