Gerrit Hagels: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nicbel01 (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Nicbel01 (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 20:
 
==Biografie==
Gerrit Hagels is geboren en getogen in [[Enschede]] en komt uit een zeer sportieve familie. Zijn vader Henny Hagels werd als rechtsback met [[Sportclub Enschede]] in [[1926]] [[Nederlands kampioenschap voetbal|Nederlands kampioen]].<ref>SC Enschede kampioen, De courant/Het nieuws van den Dag, 31 mei 1926 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref> Gerrit Hagels hockeyde al vroeg op straat en werd lid van de naburige hockeyvereniging [[DKS]] (De Kromme Stok)., net als andere jongens uit [['t Ribbelt]], zoals [[Johan Groeneveld|Johan]] en [[Jan Groeneveld]] en Hans en [[Edo Buma]].Vanaf 1965 speelde hij drie seizoenen in het eerste heren (zowel veld als [[zaalhockey]])team en werd in deze periode drie keer zaalhockeykampioen van het oosten.<ref>eerste nederlaag van PW tegen DKS, Tubantia, 14 november 1966 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref><ref>Zege DKS op koploper, Tubantia, 20 februari 1967 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref> <ref>Heren DKS herfstkampioen, Tubantia, 9 september 1967 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref><ref>DKS vierde keer zaalhockeykampioen Oost, Tubantia, 5 februari 1968 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>
Daartoe aangespoord door leden van de toenmalige scheidsrechters selectiecommissie Oostelijke eerste klasse, richtte Gerrit Hagels zich vanaf het seizoen 1968/1969 volledig op de hockeyarbitrage en stopte met hockeyen in Heren 1.<ref>Hagels naar lager elftal, Algemeen Handelsblad, 13 september 1968 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>
Hiermee begon zijn scheidsrechter carrière, waarin hij zich onderscheidde als topscheidsrechter op zowel nationaal ([[Hoofdklasse hockey]]) als internationaal niveau.<ref>100 jaar Hockey Bond 1898-1998 – Arbitrage, blz. 46</ref><ref>DKS, Sliepsteen, door Gerrit de Ruiter, 2005, nr 83</ref>
 
Hij floot in de periode 1977 tot en met 1988 in totaal zo'n 300 [[Hoofdklasse hockey|Hoofdklasse]] wedstrijden en 77 internationale ontmoetingen, onder meer op twee [[Olympische Spelen]], op twee [[Wereldkampioenschap hockey mannen]] en op drie [[Champions Trophy]]s .
 
Gerrit Hagels kwam in 1977 na 1 jaar als nationaal arbiter rechtstreeks op de lijst van de [[International Hockey Federation]] (FIH) “grade one” scheidsrechters die de belangrijkste internationale toernooien fluiten.<ref>Gerrit Hagels FIH grade one umpire, De Volkskrant, 21 maart 1977 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>
 
Hij combineerde zijn hockeycarrière met zijn beroep als [[makelaar]] in (on)roerende goederen en register [[veiling]]houder met een eigen veilingbedrijf.
 
==Olympische Spelen==
Regel 39:
 
===Los Angeles===
Bijzonderheid was hier niet zozeer dat Hagels na de openingswedstrijd veel lof kreeg over hoe hij de wedstrijd had geleid, maar veel aandacht werd ook besteed aan zijn warming up die oa bestond uit 7 rondjes inlopen om het veld.<ref>Opvallend debuut hockey arbiter, Algemeen Dagblad, 31 juli 1984 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref> Hagels floot hier oaook de wedstrijd om de derde plaats tussen de [[Britse hockeyploeg (mannen)]] en de [[Australische hockeyploeg (mannen)]].
 
==Wereldkampioenschappen==
Gerrit Hagels floot twee wereldkampioenschappen: in 1978 in [[Buenos Aires]] en in 1986 in London[[Londen]].<ref>Nederlandse arbiter in Argentinië is Gerrit Hagels, Algemeen Dagblad, 18 maart 1978 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref><ref>Hockey WK in London, Parool, 8 oktober 1986 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref> De locatie voor het [[Wereldkampioenschap hockey mannen 1978|kampioenschap]] in Argentinië was omstreden in verband met het [[Jorge Videla|Videla]] regime en reden voor een aantal [[Nederlandse hockeyploeg (mannen)|Nederlands elftalspelers]] om de zilveren medaille te weigeren.<ref>Geen spijt van weigering, NRC Handelsblad, 3 juni 1978 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>.
 
==Champions Trophy==
Ook floot hij drie toernooien om de [[Champions Trophy]] (CT's), met als eerste de [[Champions Trophy mannen 1981]] in [[Karachi]].<ref>Gerrit Hagels namens Nederland als scheidsrechter, Vrije Volk, 6 januari 1981 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>
Een hoogtepunt was het leiden van de wedstrijd tussen de [[Pakistaanse hockeyploeg (mannen)]] en de [[Duitse hockeyploeg (mannen)]] voor 45.000 toeschouwers, waar de teleurgestelde Pakistaanse toeschouwers net als in de wedstrijd tegen Nederland, sinaasappels en stenen richting het veld gooiden.<ref>Hockeyteam haalt verrassend uit tegen Pakistan, Algemeen Dagblad, 12 januari 1981 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>
De andere twee CT's die Hagels floot waren in [[Amstelveen]]: de [[Champions Trophy mannen 1982]] en de [[Champions Trophy mannen 1987]].
Bij het laatste toernooi werd hij als invaller toegevoegd en floot meerdere wedstrijden, waaronder de match tussen de rivalen [[Indiase hockeyploeg (mannen)|India]] tegen [[Pakistaanse hockeyploeg (mannen)|Pakistan]] in een vol [[Wagenerstadion]] .<ref>Gerrit Hagels als invaller bij CT, Telegraaf, 22 juni 1987 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref>
 
Nadat Hagels als arbiter was gestopt, heeft hij nog scheidsrechter Peter Elders begeleid en heeft hij in de arbitrage commissie van de KNHB gezeten.<ref>vice-voorzitter hockey arbitrage, Nieuwsblad van het Noorden, 10 oktober 1989 ([https://www.delpher.nl/Delpher])</ref> Maar na het hockey vond Gerrit Hagels in [[Golf (sport)|golf]] en in de [[Mennen (paardensport)|mensport]], eerst met de tweespan en laternu nog met ééneen enkel aangespannenspan paard, een nieuwe uitdaging.
 
{{Appendix}}