FM-synthese: verschil tussen versies

'''FM-synthese''' is een op [[frequentiemodulatie]] gebaseerde geluidssynthesetechniek die in de jaren 1970 werd ontwikkeld door [[John Chowning]]. Eigenlijk gebeurt er bij FM-[[synthesizerSynthesizer (muziekinstrument)|synthese]] hetzelfde als bij [[vibrato]]: het moduleren van de [[frequentie]] van een [[oscillator (elektronica)|oscillator]] of ander brongeluid (''carrier'') door een andere oscillator (''modulator'').

Een beroemde [[Synthesizer (muziekinstrument)|synthesizer]] die gebaseerd is op een gerelateerde techniek is de [[Yamaha Pro Audio|Yamaha]] [[DX7]]. Nadat John Chowning bij Yamaha kwam werken, is daar een variant van FM, [[fasemodulatie]] voor geluidssynthese, gedefinieerd en gepatenteerd. Strikt genomen zijn de synthesizers van Yamaha dus geen FM-synthesizers. Echter werd die term wel door Yamaha gebruikt in reclame-uitingen, vooral omdat de term FM bekender was dan de nieuwe fasemodulatietechniek. Een groot voordeel van fasemodulatie is dat het vrij eenvoudig en goedkoop kan worden geïmplementeerd op computerchips. Dit in tegenstelling tot FM, dat meer geschikt is voor analoge componenten. De DX7 had zes oscillatoren per noot, door Yamaha ''operators'' genoemd, en 32 algoritmes. Algoritmes zijn in deze context de manieren waarop de oscillatoren met elkaar verbonden zijn en elkaar moduleren. In de jaren 1980 heeft Yamaha een groot en divers aantal chips op de markt gebracht die geluid produceerden via fasemodulatie. Deze werden in veel verschillende producten verwerkt, onder aandere speelgoed, arcadegames, homecomputers en karaokemachines.