De '''essentie''' ([[Latijn]]: ''essentia'', van ''esse'', zijn) of het '''wezen''' is [[filosofie|filosofisch]] gezien de [[karakter (aard)|aard]] van iets, datgene wat kenmerkend is voor iets en zonder welke het de [[Identiteit (eigenheid)|identiteit]] verliest. Essentie is datgene wat overblijft als de randzaken worden weggedacht, bij [[Aristoteles]] de ''[[to ti en einai]]''. Het essentiedenken veronderstelt dus het bestaan van een zuiver wezen, omgeven door bijzaken. [[Essentialisme (filosofie)|Essentialisme]] veronderstelt dat iedere entiteit wordt gedefinieerd door een aantal noodzakelijke eigenschappen.
Voor Aristoteles bevond de essentie van een voorwerp of [[substantie]] zich in de substantie zelf, deze is [[Immanentie|immanent]]. Volgens de [[ideeënleer]] van zijn leermeester [[Plato]] zijn waarneembare kenmerken van voorwerpen slechts tijdelijke manifestaties van eeuwig bestaande Ideeën of [[Vorm (filosofie)|Vormen]]. Deze Vormen bevonden zich bij Plato dus buiten de [[materie]], ze zijn [[Transcendentie (filosofie)|transcedent]].
