Er wordt gespeeld met twee complete kaartspellen. Iedere speler krijgt 13 kaarten. De resterende kaarten liggen opgestapeld met de spelzijde naar beneden in het midden van de tafel, de stok. Eén kaart ligt zichtbaar naast deze stapel.
Per ronde begint een andere speler. Er wordt gespeeld met de klok mee. De beginnende speler mag de open kaart nemen of een kaart van de stapel pakken. Wanneer de speler de open kaart neemt, legt diegene een kaart uit zijn hand terug. Dit heet ruilen. De volgende speler krijgt dan dezelfde keus. Dit gaat door totdat een speler de open kaart niet wil en een kaart van de stapel pakt. De speler draait de open kaart om met de speelzijde naar beneden. Deze stapel is nu de weggooistapel, ook wel de pot. De speler mag nu een of meerdere setjes kaarten van minimaal 30 punten in totaal spelen. Een set bestaat uit minimaal drie kaarten, die ofwel opeenvolgend van dezelfde soort zijn (bijvoorbeeld klaverdrie, -vier en -vijf), ofwel dezelfde letter/cijfer hebben (bijv. klavervier, hartenvier, ruitenvier). Setjes worden open op tafel gelegd. Aan het einde van de beurt moet de speler een kaart uit diens hand op de weggooistapel leggen, zodanig dat alleen de bovenste kaart zichtbaar is. Vanaf nu mogen spelers alleen een kaart pakken van de stok, totdat zij een combinatie van setjes gespeeld hebben met een minimale waarde van 30 punten. Na iedere beurt moet een kaart op de weggooistapel gelegd worden, tenzij men geen kaarten meer heeft aan het eind van de beurt.
===Het pakken van de pot===
Wanneer een speler de kaart die de vorige speler weggegooid heeft, kan gebruiken met minimaal twee kaarten uit de eigen hand en al 30 punten op tafel heeft liggen (dus al ‘op tafel ligt’), dan mag deze speler dit setje open op tafel leggen. Daarna moet deze speler ook de rest van de weggooistapel nemen. Met deze kaarten mogen nieuwe setjes gemaakt worden, ook zonder het gebruik van kaarten uit de hand. Kaarten die niet op tafel gelegd worden houdt de speler in de hand om mee verder te spelen.
