Scouting in Nederland: verschil tussen versies

Op [[7 januari]] [[1911]] werd de eerste nationale scoutingorganisatie opgericht, de [[Nederlandsche Padvinders Organisatie]] (NPO). Deze organisatie fuseerde op [[11 december]] [[1915]] met de [[Nederlandsche Padvinders Bond]] (NPB) en ging verder onder de naam [[De Nederlandse Padvinders|De Nederlands(ch)e Padvinders]] (NPV). In [[1933]] splitsten enkele scoutinggroepen zich af van de NPV om de [[Padvinders Vereeniging Nederland]] (PVN) te vormen, wegens een meningsverschil over de [[belofte (scouting)|belofte]]. De moeilijkheid was dat jongens die geen god erkenden, toch moesten beloven "Hun Plicht te doen tegenover God en hun Land". Veel groepen die dit tot schijnheiligheid vonden leiden hebben zich toen afgescheiden. De verschillen waren bijna opgelost, mede door de [[wereldjamboree|World Scout Jamboree]] van [[1937]] in Nederland, toen de [[Tweede Wereldoorlog]] uitbrak. Op [[12 januari]] [[1940]] hadden de NPV en de PVN tot een fusie besloten. Na de Tweede Wereldoorlog is de PVN niet heropgericht. De rooms-katholieke verkenners hadden vanaf 1930 een eigen organisatie binnen de NPV, maar vlak na de World Scout Jamboree besluit de Nederlandse rooms-katholieke kerkleiding dat de katholieke jeugd niet onder leiding kan staan van een vereniging waarvan het bestuur niet geheel uit katholieken bestaat. Hierdoor splitsten de rooms-katholieke verkenners zich helemaal van de NPV af en richtten in [[1938]] de [[Katholieke Verkenners]] (KV) op.

 

 

In de [[Tweede Wereldoorlog]] werden alle scoutingactiviteiten verboden in Nederland per 2 april 1940, maar veel groepen gingen geheim met hun activiteiten door. Na het einde van de oorlog werd scouting weer heel populair. Veel lokale scoutinggroepen in Nederland zijn opgericht tussen [[1944]] en [[1946]].