Maurice Hines: verschil tussen versies

Hines werd geboren in 1943 in New York als zoon van Alma Iola (Lawless) en Maurice Robert Hines sr., een danser, muzikant en acteur.<ref>{{citeer web|url=http://www.filmreference.com/film/39/Gregory-Hines.html|titel=Gregory Hines Biography (1946-)|website=www.filmreference.com|bezochtdatum=15-01-2021}}</ref> Hines begon zijn carrière op 5-jarige leeftijd, studeerde [[tapdansen]] aan de Henry LeTang dansstudio in [[Manhattan (New York)|Manhattan]].<ref name=Campbell>[https://www.bostonglobe.com/arts/theater-art/2013/04/06/maurice-hines-reflects-his-past-and-his-brother-gregory-tappin-thru-life/YM4PraQDhIcT3KOS4H3iiJ/story.html Karen Campbell, "Maurice Hines reflecteert op het verleden in 'Tappin' Thru Life'"],''Boston Globe'', 6 april 2013.</ref> LeTang herkende zijn talent en begon nummers te choreograferen speciaal voor hem nummers te choreograferen en zijn jongere broer Gregory Hines, geïnspireerd op de [[Nicholas Brothers]].<ref name=Campbell/> Maurice maakte zijn Broadway-debuut in ''The Girl in Pink Tights'' in 1954.

Kort daarna begonnen de broers te toeren als openingsact voor headliners als [[Lionel Hampton]] en [[Gypsy Rose Lee]]. Hun vader voegde zich bij hen en Hines, Hines & Dad trad regelmatig op in New York, [[Las Vegas (Nevada)|Las Vegas]] en, in heel [[Europa (werelddeel)|Europa]] en in veel televisieshows, waaronder ''The [[Pearl Bailey]] Show'', ''The Hollywood Palace'' en ''[[The Tonight Show]]''.

Hines besloot een solocarrière na te streven en werd gecast als Nathan Detroit in de nationale toer van de ''[[Guys and Dolls]]'', waarna hij terugkeerde naar [[Broadway (theater)|Broadway]] in ''Eubie!'' (1978). Extra Broadway-credits zijn onder meer ''Bring Back Birdie'' en ''[[Sophisticated Ladies]]'' (beide in 1981) en als artiest in ''Uptown ... It's Hot!'' (1986), als vertolker (verdiende een [[Tony Award]]-nominatie als beste acteur in een [[musical]]) en choreograaf enin ''Hot Feet'' (2006), dat hij bedacht, choreografeerde en regisseerde.

Hines co-regisseerde en choreografeerde de nationale toer van de [[Louis Armstrong]]s muzikale biografie ''Satchmo'' en regisseerde, choreografeerde en speelde in de nationale toer van ''Harlem Suite'' met opeenvolgende leidende dames [[Jennifer Holliday]], [[Stephanie Mills]] en [[Melba Moore]]. Hij regisseerde en choreografeerde ''Havana Night'' in [[Cuba (land)|Cuba]], een volledige Latino productie van de musical ''The Red Shoes'' in de [[Dominicaanse Republiek]] en creëerde de revue ''Broadway Soul Jam'' om een entertainmentcomplex in [[Nederland]] in te huldigen.

Hines heeft muziekvideo's geregisseerd en gechoreografeerd, waaronder een voor [[Quincy Jones]]. Hij is de eerste Afro-Amerikaan die regisseert bijin de [[Radio City Music Hall]].

Hines is slechts in één speelfilm verschenen: [[Francis Ford Coppola]]s film ''[[The Cotton Club]]'' uit 1984, waarin Maurice en zijn broer Gregory het tapdansduo Williams Brothers portretteerden", dat doet denken aan de reallife [[Nicholas Brothers]].<ref>{{citeer web|titel=Coppola's Cotton Club Encore Remakes American Entertainment|url=https://news.yahoo.com/coppola-cotton-club-encore-remakes-222448254.html|eerste=Armond|laatste=White|datum=23 oktober 2019|werk=National Review}}</ref> Hines verscheen ook in ''Oops, Ups & Downs: The Murder Mystery of Humpty Dumpty'' in 2007. Op televisie verscheen hij in ''Eubie!'', ''[[Love, Sidney]]'' en ''[[Cosby (televisieserie)|Cosby]]''.

Hines speelde de hoofdrol in [[Washington D.C.]]s Arena Stage productie van de [[Duke Ellington]]-geïnspireerde musical ''[[Sophisticated Ladies]]'' in het historische Lincoln Theatre in april en mei 2010, met de tienertap-dansende broers John en Leo Manzari.<ref>[https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/04/29/AR2010042904655.html Sarah Kauffman, "Washington tieners John en Leo Manzari hebben alle juiste dansbewegingen"], "Washington Post", 30 april 2010.</ref> [[The Washington Post]]-recensie was positief over zijn rol en de show in het algemeen.<ref>Pressley, Nelson. [https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/04/20/AR2010042004983.html?hpid=sec-artsliving "Theaterrecensie : Arena Stage's 'Sophisticated Ladies' in Lincoln Theatre"] ''Washington Post'', 21 april 2010</ref>

In mei 2013 bracht hij eenhet eerbetoon aan zijn overleden broer Gregory, getiteld ''Tappin' 'Thru Life: An Evening with Maurice Hines'' aan zijn overleden broer Gregory in het Cutler Majestic Theatre, dat werd besproken door [[The Boston Globe]] als 'a class act by a class act'.<ref>[https://www.bostonglobe.com/arts/theater-art/2013/05/16/maurice-hines-taps-into-his-history/MhP2zEeC7rSeVdyLQiHzZN/story.html Don Aucoin, "Maurice Hines maakt gebruik van zijn geschiedenis"], '' Boston Globe '', 16 mei 2013.</ref> ''Tappin'' ging verder naar [[Boston]] en de Manhattan club 54 Below en opende in november 2013 voor een zes weken durende run in de Arena Stage, waar The Washington Post schreef: "Het is een genoegen om in het gezelschap te zijn van een schaamteloze, uitbundige vaudeville hart".

Oorspronkelijk in opdracht van Arena Stage in 2004, bedacht en regisseerde Hines ''Ella, First Lady of Song'', een eerbetoon aan [[Ella Fitzgerald]], voor wie hij en zijn wijlen broer Gregory Hines washadden geopend in Las Vegas. [[Rhythm-and-blues|r&b]]/ jazzzangeres [[Freda Payne]] is vooral bekend van haar hit ''Band of Gold'' uit 1970,<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=daxiMb0rITA ''Band of Gold''] youtube</ref> en is geschreven door [[Lee Summers]] en ''Brings The Boys Home''. Het heeft drie ontwikkelingsrepetities gehad buiten de stad, waaronder The Crossroads Theatre<ref>[https://www.variety.com/2004/legit/reviews/ella-fitzgerald-first-lady-of-song-1200529169/''First Lady of Song''] ''Variety'', 2004</ref> en het Metro Stage Theatre in Washington, DCD.C.<ref>Semnani, Neda. [https://www.washingtonian.com/2014/01/28/theater-review-ella-fitzgerald-first-lady-of-song-at-metrostage/''Review 'Ella Fitzgerald'''] ''Washingtonian'', 28 januari 2014</ref> en meest recent de Delaware Theatre Company in 2018.<ref>Obenrender, Gail. [http://www.broadstreetreview.com/theater/delaware-theatre-company-presents-maurice-hines-ella-first-lady-of-song# Delaware Theatre Company presenteert 'Ella: First Lady of Song' van Maurice Hines] broadstreetreview.com, april 2018</ref>

In 2019 regisseerde [[John Carluccio]] de documentaire speelfilm [http://www.mauricehinesmovie.com/''Maurice Hines: Bring Them Back'',<ref>{{Citeer web|titel=Maurice Hines: Bring Them Back|url=https://www.imdb.com/title/tt10048128|laatste=|eerste=|datum=2019|website=IMDb|url-status=live|archiefurl=|archiefdatum=|bezochtdatum=}}</ref> een intiem portret van de charismatische showman vanaf zijn tapdanskindertijd tot nu. De film werd in het najaar van 2019 bekroond met de Metropolis Grand Jury Prize op het prestigieuze DOC NYC filmfestival. De film bevat optredens van Chita Rivera, Mercedes Ellington, [[Debbie Allen]] en ze delen verhalen over zijn carrière van zeven decennia, waaronder Broadway-shows, een mede-hoofdrol in Francis Ford Coppolas The Cotton Club en over zijn liefdevolle maar complexe relatie met zijn supersterbroer, wijlen Gregory Hines. OoitHij ging ooit de uitdaging aangegaanaan om een homo zwarte manhomoman te zijn in de showbizz, deelt Hines zijn verhaal met humor en gratie.<ref>{{Citeer web|titel=DOC NYC Film Festival, Maurice Hines: Bring Them Back (Filmbeschrijving)|url=https://www.docnyc.net/film/maurice-hines-bring-them-back/|laatste=|eerste=|datum=10 oktober 2019|website=DOC NYC|url-status=live|archiefurl=|archiefdatum=|bezochtdatum=}}</ref>