Functieleer: verschil tussen versies

'''Functieleer''' of Experimentele psychologie is het terrein binnen de [[psychologie]] dat zich richt op de basisfuncties van de hersenen die in alle [[gedrag]] een rol spelen. Zo is er bijvoorbeeld onderzoek naar:

* [[leren]], [[geheugen]], [[denken]] en [[denkenprobleem oplossen]]

* [[motivatie]] en daarmee samenhangende [[emotie|emoties]]

Wat men [[cognitieve psychologie]] is gaan noemen valt ook onder de functieleer. Vanwege de sterke nadruk op theorievorming en het gebruik van kwantitatieve onderzoekstechnieken, wordt ook wel de term [Psychonomie] (=wetten van de geest) gebruikt.

De meeste onderzoekers specialiseren zich tegenwoordig in één van deze functies en zo heeft men het dan bijvoorbeeld apart over de [[waarnemingspsychologie]], de motivatie- of dynamische psychologie, de [[leerpsychologie]] of psychologie van het geheugen. Het voornaamste doel van deze richting in de psychologie is om te beschrijven hoe onze interne representaties van de buitenwereld tot stand komen, en om een beter inzicht te krijgen in de stapjes en deelprocessen waaruit complexe denk- en informatieverwerkingsprocessen zijn samengesteld. De voornaamste onderzoekstechnieken van de psychologische functieleer zijn computersimulatie van netwerken (ook wel eens neurale netwerken genoemd) en gedragsmatig experimenteel onderzoek met proefpersonen waarin gebruik wordt gemaakt van cognitieve taken.

Aanvankelijk heette dit terrein van onderzoek ook in het Nederlands ''Experimentele psychologie'', zoals in het Engels (en veel andere talen) nu nog 'Experimental psychology'. De benaming 'functieleer' is door de Amsterdamse hoogleraar [[ Duijker]] ingevoerd, omdat men inmiddels ook in andere takken van de psychologie 'experimenten' was gaan doen en hij dit verwarrend vond.