Bernhard II van Baden: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 4:
| afbeelding = Seliger Bernhardus von Baden (Waldkirch).jpg
| onderschrift = Standbeeld van Bernhard II van Baden voor de Sint-Margarethakerk van [[Waldkirch (Breisgau)|Waldkirch]].
| functie = [[Lijst van heersers van Baden|Markgraaf van Baden-Baden]]<br/>Samen met [[Karel I van Baden-Baden|Karel I]] (1453-1458) en [[George van Baden-Baden|George]] (1453-1454)
| periode = [[1453]]-[[1458]]
| voorganger = [[Jacob van Baden (1407-Baden1453)|Jacob]]
| opvolger = [[Karel I van Baden-Baden|Karel I]]
| vader = [[Jacob van Baden (1407-1453)|Jacob van Baden]]
| moeder = Catharina van Lotharingen
}}
Regel 15:
 
==Levensloop==
Bernhard II was de tweede zoon van markgraaf [[Jacob van Baden (1407-1453)|Jacob van Baden]] en Catharina van Lotharingen, dochter van hertog [[Karel II van Lotharingen]]. Hij groeide op in een erg religieuze familie en kreeg een zeer zorgvuldige opvoeding die hem moest voorbereiden op zijn latere rol als heerser. Het was de bedoeling dat hij het gebied rond de steden [[Pforzheim]], [[graafschap Eberstein|Eberstein]], [[Besigheim]] en vele districten in het noorden van het markgraafschap zou gaan besturen.
 
Bernhard II was via zijn broer [[Karel I van Baden-Baden|Karel I]] verbonden met het [[huis Habsburg]]. Karel was namelijk gehuwd met [[Catharina van Oostenrijk (1420-1493)|Catharina van Oostenrijk]], een zus van [[Keizer Frederik III (1415-1493)|keizer Frederik III]] van het [[Heilige Roomse Rijk]]. Deze verbintenis gaf Bernhard II toegang tot het keizerlijke hof. Ook vocht hij samen met zijn oom [[René I van Anjou]] mee in een gewapend conflict in het noorden van Italië. Volgens geschriften uit die tijd zou Bernhard II zeer dapper gevochten hebben.
 
Nadat zijn vader in 1453 overleden was, keerde Bernhard II terug naar Baden. Daar kwam met zijn broer Karel overeen dat hij zijn erfdeel van het markgraafschap Baden-Baden opgaf. In plaats daarvan werd Bernhard ondanks zijn jonge leeftijd de persoonlijke gezant van keizer Frederik III. Bernhard zag als gezant een aantal hemeltergende situaties en probeerde waar hij kon armoede en ellende tegen te gaan. Het grootste deel van zijn fortuin schonk hij ook aan de armen en aan de mensen in nood. Zelfs tijdens zijn leven verbaasde hij zijn tijdsgenoten met zijn ongebruikelijke vroomheid.