Sint-Elisabeth-orde

De Sint-Elisabeth-Orde werd op 18 oktober 1766 door Keurvorstin Elisabeth Auguste van Beieren ingesteld als een liefdadige Damesorde. Zij verkreeg hiervoor de goedkeuring van haar echtgenoot Keurvorst Karl Theodoor en Paus Clemens XIII.
De Orde was aan de Heilige Elisabeth van Thüringen gewijd en liet alleen katholieke dames van zogenaamde "stifsadel", dat wil zeggen Dames die hun afstamming van 16 adelijke bet-overgrootouders konden aantonen, als leden toe.
De Orde bestond in de 18e en 19e eeuw behalve uit een onbeperkt aantal vorstelijke dames, de grootmeesteres van het Huis van de Beierse Keurvorstin en de hofdames uit niet meer dan zes gehuwde of weduwe geworden dames.
Het juweel van de Orde is een gouden wit geëmailleerd "leopoldskruis" met uitlopende armen. Op het kruis is een medaillon met een afbeelding van de Heilige Elisabeth die aalmoezen uitdeelt aangebracht. Boven het kruis is als verhoging een keurvorstelijke kroon aangebracht. In 1873 keurde Koning Lodewijk II van Beieren nieuwe statuten goed waarin de eisen aan de dames van de Orde minder streng werden geformuleerd. Zij moesten nu acht adelijke overgrootouders aantonen die ieder uit een geslacht dat al 300 jaar tot de adel behoorde moesten stammen.
De Beierse Dames moesten 500 gulden in de kas van de Orde storten.Dames uit het buitenland werd 1000 gulden gevraagd.