Eikenprocessierups: verschil tussen versies

De naam eikenprocessierups is van toepassing op de rups en de vlindersoort,<ref>[https://www.vlinderstichting.nl/vlinders/overzicht-vlinders/details-vlinder/eikenprocessierups ''Eikenprocessierups'']. Vlinderstichting</ref> die ook onder andere Nederlandstalige namen bekend staat: met name ''eikenprocessievlinder''<ref name="NATUUR">{{Citeer web | url = https://www.natuurmonumenten.nl/nieuws/slecht-weer-verspreidt-eikenprocessierupsen| titel = Slecht weer verspreidt eikenprocessierupsen - 14 juni 2019| auteur = Natuurmonumenten - Frans Bosscher}}</ref> en ''eikenprocessierupsvlinder''<ref name="NRC1">{{Citeer web | url = https://www.nrc.nl/nieuws/2019/06/28/hoe-werken-de-haren-van-de-eikenprocessierups-a3965465| titel = Hoe jeuken de haren van de eikenprocessierups?| auteur = NRC - Anne Martens}}</ref> maar ook wel ''processierups'',<ref name="GRZ">{{Citeer boek|achternaam = Bernhard Grzimek|titel = Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen{{Bron?|Moet ik geloven dat Grzimek de insecten onder de reptielen behandelde?|2020|12|30}}| pagina's = Pagina 406, 409 |datum = 1971|uitgever = Kindler Verlag AG|ISBN = 90 274 8621 2}}</ref> ''gewone processierupsvlinder''<ref name="SPECTRUM">{{Citeer boek | achternaam = D Hillenius ea | titel = Spectrum Dieren Encyclopedie Deel 5: ORI - SCH| pagina's = Pagina 1739, 1740 | datum = 1971 | uitgever = Uitgeverij Het Spectrum| ISBN = 90 274 2091 2}}</ref> en ''eike-processiespinner''.<ref name="LEKTURAMA">{{Citeer boek | achternaam = Lekturama Encyclopedie| titel = Geheimen der dierenwereld deel 7 – De kille wereld der stilte – Reptielen | pagina's = Pagina 195| uitgever = Uitgeverij Lecturama}}</ref>

Oudere rupsen zijn bruingrijs tot blauwgrijsrblauwgrijs, de flanken zijn lichter tot grijsachtig wit. De onderzijde is groengrijs, inclusief de [[pseudopoot|pseudopoten]]. Deze bestaan uit niet-gelede, ongesegmenteerde poten. De gelede poten aan de voorzijde van het lichaam zijn bruin tot zwart. Ook de kop is donkerbruin tot zwarzwart. Op ieder lichaamssegment zijn tien bultachtige uitsteeksels gelegen. Twee rijen wratachtige uitstulpingen aan de flanken zijn oranje tot bruinrood. Hieruit steken opvallende, lange en licht gekleurde tot witte haren die tot een centimeter lang kunnen zijn. Dit zijn niet de brandharen. Op het vierde tot en met twaalfde lichaamssegment is aan de rugzijde een donkere vlek aanwezig die een fluweelachtige beharing heeft.<ref name="VLIN" /> Deze haartjes zijn veel kleiner dan de beharing die uit de bultjes op de rug ontspruit, ze zijn alleen goed zichtbaar met een [[loep]]. Dit zijn de brandharen, hun lengte varieert van 0,1 tot 0,3 millimeter.<ref name="WAAR" />

Een voorbeeld van een fataal geval betrof een jongen die al spelend in een boom klom en daarbij met vele rupsen in aanraking kwam.<ref name="GRZ">{{Citeer boek|achternaam = Bernhard Grzimek|titel = TierlebenHet Leven Der Dieren Deel II: InsektenInsecten| pagina's = Pagina 351406, 409 |datum = 19691971|uitgever = Kindler Verlag AG|ISBN = 3-463-16902-990 274 8621 2}}</ref> In 1997 werd een Nederlandse man onwel door de brandharen en moest meerdere malen [[reanimatie|gereanimeerd]] worden door de brandharen in de longen. Waarschijnlijk heeft het bestrijdingsmiddel [[diflubenzuron]] hierbij ook een rol gespeeld.<ref name="ERNST">{{Citeer web | url = https://www.ntvg.nl/artikelen/ernstige-anafylactische-reactie-samenhang-met-de-bestrijding-van-de-eikenprocessierups/volledig#LIT10| titel = Ernstige anafylactische reactie in samenhang met de bestrijding van de eikenprocessierups (''Thaumetopoea processionea'') in Noord-Brabant (juli 1998)| auteur = A.H. Bosma & H.W.A. Jans}}</ref>