Lusitania (schip, 1907): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
LucasNederlands (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
verbeteren typo's
Regel 69:
== Geschiedenis ==
[[Bestand:Lusitania&mauretaniasisterships Liverpool 1911.jpg|thumb|left|''Lusitania'' (Links) en ''[[Mauretania (schip, 1907)|Mauretania]]'' (Rechts) samen gefotografeerd in [[Liverpool]], [[1911]].|alt=]]
[[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Groot-Brittannië]] besloot in [[1902]] tot de bouw van de Lusitania. Het schip moest een snelheid van 24,5 knopen kunnen halen en geschikt zijn voor het gebruik van [[kanon (geschut)|kanonnen]]. Een deel van de toekomstige bemanning zou bestaan uit reserveofficieren van de Britse [[Marine (strijdmacht)|marine]]. De Amerikaanse scheeps[[magnaat]] en bankier [[John Pierpont Morgan]], die [[Cunard Line]] wou overnemen, kreeg van de Britse overheid te horen dat de Lusitania staatseigendom was, en bij een overname van het bedrijf dus niet aan hem zou toebehoren. In juli [[1903]] werd de bouw officieel gestart.
De Amerikaanse scheeps[[magnaat]] en bankier [[John Pierpont Morgan]], die [[Cunard Line]] wou overnemen, kreeg van de Britse overheid te horen dat de Lusitania staatseigendom was, en bij een overname van het bedrijf dus niet aan hem zou toebehoren. In juli [[1903]] werd de bouw officieel gestart.
 
De reder kreeg op [[19 februari]] [[1913]] opdracht de Lusitania binnen te halen en wijzigingen aan te brengen die haar meer geschikt zouden maken als hulpkruiser. Zes van haar ketels werden buiten gebruik gesteld en een deel van de stuuraccommodatie werd verwijderd om haar laadruim te vergroten. In [[september]] [[1914]] vernam de rederij dat de ''Lusitania'' voor het vervoer moest zorgen van 'admiraliteitsgoederen' tussen Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, dus voor het vervoer van wapens, munitie en legergoederen.
Zes van haar ketels werden buiten gebruik gesteld en een deel van de stuuraccommodatie werd verwijderd om haar laadruim te vergroten. In [[september]] [[1914]] vernam de rederij dat de ''Lusitania'' voor het vervoer moest zorgen van 'admiraliteitsgoederen' tussen Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, dus voor het vervoer van wapens, munitie en legergoederen.
 
== Ondergang ==
Regel 81 ⟶ 79:
Volgens de meest waarschijnlijke gegevens kwamen 1.198 van de 1.962 opvarenden om het leven, waaronder 128 Amerikaanse staatsburgers.
 
Onder de slachtoffers bevond zich [[Marie Picard]], de echtgenote van de befaamde Belgische chirurg [[Antoine Depage]], die tijdens de oorlog de leiding had van het militair hospitaal in [[De Panne]]. Ze was in de Verenigde Staten geweest om geld en materiaal in te zamelen voor het hospitaal. Ook bevonden zich [[Charles Klein]] en [[Alfred Gwynne Vanderbilt]] onder de omgekomen passagiers,.
 
== Gevolgen van de ramp ==
De aanval op de Lusitania leidde tot hevige reacties in de [[Verenigde Staten]]. Een deel van de Amerikaanse pers riep op tot oorlog tegen Duitsland. De geallieerden wakkerden deze stemming uiteraard aan. De Amerikaanse president [[Woodrow Wilson|Wilson]] wilde niet zover gaan, maar eiste wel dat Duitsland zich zou verontschuldigen, schadevergoeding zou betalen aan de Amerikaanse slachtoffers;, en bovendien zou beloven dat zoiets nooit in de toekomst zou gebeuren.
 
[[Duitsland]] verdedigde zich met er op te wijzen dat de ''Lusitania'' een hulpkruiser van de Britse marine was en dat het in eerdere reizen wapens, munitie en troepen had vervoerd. Bovendien had de Duitse ambassade de passagiers in de Verenigde Staten gewaarschuwd dat het schip zich in een oorlogszone zou begeven, waar Britse schepen konden worden aangevallen. Ook droeg het schip in de oorlogszone geen vlag, wat strijdig was met het oorlogsrecht.