Luc Nilis: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →PSV |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
| volledigenaam = Luc Gilbert Cyrille Nilis
| bijnaam = ''Lucky Luc''
| afbeelding = Luc Nilis alias 'Lucky Luc'.jpg
| geboortedatum = [[25 mei]] [[1967]]
| geboortestad = [[Hasselt (België)|Hasselt]]
Regel 56:
Kort na het tekenen bij Anderlecht kreeg Nilis een oproep voor zijn militaire [[dienstplicht]], waardoor hij in zijn eerste periode slecht sporadisch op de club kon zijn. Trainer [[Arie Haan]] koppelde Nilis aan [[Juan Lozano]] en [[Enzo Scifo]]. Aanvankelijk moest de toen 19-jarige Nilis zich tevreden stellen met het statuut van invaller. De Nederlandse coach gaf in de aanval de voorkeur aan [[Edi Krncević]] en Lozano. Toen die laatste in april 1987 zijn been brak, nam Nilis diens plaats in het elftal in. Anderlecht sloot het seizoen uiteindelijk af met een derde titel op rij. Na het kampioenschap nam Nilis met de militaire voetbalploeg onder leiding van [[Piet Teugels]] deel aan het militair WK voetbal in [[Italië]]. Nilis had, onder druk met Anderlecht, met het leger kunnen afspreken dat hij een lichter regime kreeg, als hij zijn dienstplicht met twee maanden zou onderbreken om zo met de militaire voetbalploeg naar het WK te kunnen gaan. Aansluitend zou hij met het elftal een rondreis van drie weken door [[Afrika]] maken. België eindigde als derde op het WK. De rondreis door Afrika en de confrontatie met de [[derde wereld|derdewereldproblematiek]] maakte een diepe indruk op Nilis.
Bij thuiskomst van zijn rondreis door Afrika kreeg Nilis hoge koortsen en werd hij in allerijl naar het ziekenhuis gebracht. Daar verslechterde zijn toestand en werd hij onsuccesvol getest op diverse tropische ziektes. Uiteindelijk bleek dat hij in Afrika waarschijnlijk een zware [[zonnesteek]] had opgelopen en verbeterde zijn toestand vanzelf. Na enige weken herstel, kon hij zich op tijd melden bij Anderlecht, waar Arie Haan had plaats gemaakt voor [[Georges Leekens]]. Ook onder Leekens kon Nilis op een plaats in het elftal rekenen. Dat resulteerde in 1988 in zijn eerste selectie voor de nationale ploeg. Toen [[Raymond Goethals]] begin 1988 de ontslagen Leekens verving, veranderde er niets aan Nilis' positie binnen het team. In zowel 1988 als 1989 veroverde Anderlecht de beker na een 2-0 zege tegen [[Standard Luik]]. In de eerste van die twee finales scoorde Nilis het openingsdoelpunt.
In het seizoen 1990/91 vormde Nilis een uitstekend aanvalsduo met de Braziliaan [[Luis Oliveira]]. De twee waren samen goed voor 37 doelpunten en hadden een belangrijk aandeel in het veroveren van de titel. In januari 1991 eindigde Nilis als derde in de uitslag van de [[Belgische Gouden Schoen|Gouden Schoen]], na laureaat [[Franky Van der Elst]] en spitsbroeder Oliveira. Ook een jaar later greep hij net naast de prestigieuze trofee. Ditmaal zag hij ploeggenoot Degryse met de prijs gaan lopen. Nilis werd door velen als favoriet beschouwd en was dan ook erg teleurgesteld dat hij voor de tweede keer op rij derde werd. Enkele maanden later blesseerde hij zich in een Europees duel tegen [[Panathinaikos]] zwaar aan de kruisbanden.
| |||