Nakba: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k standaardpunt
k →‎Voorgeschiedenis: de Arabische legertjes die het toneel betraden, betraden (ook) aan de Arabische staat toegewezen gebied
Regel 11:
Na jaren van onlusten tussen de Joodse zionisten en de inheemse Arabische bevolking van Palestina besloot de Britse regering de toekomst van het [[Mandaatgebied Palestina|Palestina]] voor te leggen aan de [[Verenigde Naties]]. Een plan om Palestina [[VN-verdelingsplan|op te delen in twee staten]] werd door de Arabische landen afgewezen. Joodse milities als de [[Hagana (organisatie)|Hagana]], [[Irgun]] en [[Lechi]] hadden intussen de verovering van Palestina voorbereid.
 
Toen de Britten op 15 mei 1948 het mandaat over Palestina zouden beëindigen, riepen in de nacht van 14 mei de zionisten onder leiding van [[David Ben-Gurion]] de staat [[Israël]] uit. Daarop trokken legers van de Arabische buurlanden het gebied binnen om de Palestijnse bevolking te steunen in de strijd tegen de Jodenzionisten en Arabisch gebied veilig te stellen.
 
Na de wapenstilstand in 1949 waren er driekwart miljoen [[Palestijnse vluchtelingen]] uit het door zionistische troepen veroverde gebied verdreven, of gevlucht voor het geweld. Van de 850.000 Palestijnse Arabieren die binnen de grenzen van de aangewezen Joodse staat woonden, konden 160.000 in het gebied blijven.<ref>''The Routledge Atlas of the Arab-Israeli Conflict 8th edition'', Martin Gilbert, pg. 55, Routledge (2005)</ref><ref>''A History of the Modern Middle East 6th edition'', William L. Cleveland, Martin Bunton, pg. 255, Westview Press 2016</ref>