Multiple sclerose: verschil tussen versies

== Diagnose ==

[[Bestand:Offener Magnetresonanztomograph.JPG|thumb|Een open MRI-scan]]

 

De MRI is het belangrijkste aanvullend onderzoek: indien het op grond van klachten en klinische verschijnselen niet mogelijk is om dissociatie in plaats en tijd aan te tonen, kan dit gebeuren met behulp van MRI. Bij 95% van de patiënten kunnen meerdere [[laesie]]s (afwijkende plekken) worden aangetoond, meestal rond de ventrikels (periventriculair) en in het [[corpus callosum]].<ref name="PMID15293279">{{en}}Miller DH, Filippi M, Fazekas F, et al. [http://dx.doi.org/10.1002/ana.20156 Role of magnetic resonance imaging within diagnostic criteria for multiple sclerosis.] (2004) Ann Neurol 56(2):273-278. {{PMID|15293279}}.</ref> Ook laesies in de [[hersenstam]], de [[kleine hersenen]] en het [[ruggenmerg]] kunnen goed worden aangetoond. De sensitiviteit voor het aantonen van laesies in de nervus opticus ([[oogzenuw]]) is duidelijk lager. Door het intraveneus toegediende contrastmiddel gadolinium kan een onderscheid gemaakt worden tussen recent ontstane, actieve laesies en oude, inactieve laesies. Ter plaatse van zich nieuw ontwikkelende laesies blijkt namelijk de [[bloed-hersenbarrière]] verbroken te zijn, hetgeen leidt tot een aankleuring door het contrastmiddel ter plekke. Waarschijnlijk treedt MS ook subklinisch 5 tot 10 keer zo vaak op als klinisch waarneembare ziekte-activiteit.<ref name="PMID16378680">{{en}}Siva A. [http://dx.doi.org/10.1016/j.clineuro.2005.11.010 The spectrum of multiple sclerosis and treatment decisions.] (2006) Clin Neurol Neurosurg 108:333-338. {{PMID|16378680}}.</ref>