Mechanische spanning: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →‎Schuifspanning: https://onzetaal.nl/taaladvies/er-voorzetsel-werkwoord/, replaced: er boven op → erbovenop met AWB
k Wikipedia:Stemlokaal/Modificatie Amsterdamconstructies, replaced: één. → een., krachtkracht (hoofdbetekenis) (2), typos fixed: vertikale → verticale met AWB
Regel 1:
[[bestand:Vijf mechanische krachten.svg|miniatuur|rechtop=2|alt=Schema van vijf vormen van mechanische spanning|Vijf vormen van mechanische spanning]]
Een '''mechanische spanning''', in het Engels: '''stress''', is de [[kracht (hoofdbetekenis)|kracht]] die wordt uitgeoefend per [[oppervlakte]]-eenheid van een voorwerp. Er zijn vijf vormen van spanning: '''drukspanning''', '''trekspanning''', '''moment''', '''schuifspanning''' en '''torsie'''.
 
Mechanische spanning vervormt voorwerpen. De mate van vervorming is afhankelijk van de [[Elasticiteit (materiaalkunde)|elasticiteit]] van het materiaal. Als de spanning de sterkte van het voorwerp overschrijdt, dan bezwijkt het voorwerp.
Regel 22:
 
=== Schuifspanning ===
Schuifspanning ontstaat ook als een profiel of een plaat in de dwarsrichting wordt belast. Denk aan een stapel boeken die je met één hand tilt, met je andere hand erbovenop. Als je de boeken sterk genoeg op elkaar klemt kun je de hele stapel een kwartslag draaien van de vertikaleverticale stand naar een horizontale stand, zonder dat de boeken vallen. Door de druk is de schuifweerstand tussen de boeken zo groot dat de stapel niet bezwijkt onder schuifkrachten. Als je moe wordt en niet meer hard genoeg drukt 'bezwijkt' de stapel boeken.
 
=== Torsie ===
Regel 36:
==Tensorgrootheid==
[[Afbeelding:Stress tensor.png|thumb|250px|right|In een continuüm (blauw) waarop bepaalde krachten werken kan de spanningstoestand op een bepaald punt benaderd worden met een kubusje.]]
Mechanische spanning werkt op een oppervlak. Als de spanning [[loodrecht (meetkunde)|loodrecht]] op het oppervlak van een voorwerp werkt, spreekt men van [[normaalspanning]]. Dit is in de natuur meestal niet het geval, de spanning staat meestal onder een (niet loodrechte) hoek met het oppervlak van het voorwerp waar de spanning op werkt. De spanning kan in dat geval verdeeld worden over drie componenten, in elke ruimtelijke dimensie ééneen. De component loodrecht op het oppervlak is de normaalspanning, de componenten [[evenwijdig|parallel]] aan het oppervlak zijn de [[schuifspanning]]scomponenten (aangegeven met ''τ'').
 
In de [[continuümmechanica]] is de spanningstoestand op een bepaald punt in een [[Continuüm (natuurkunde)|continuüm]] te benaderen door dit punt als een [[infinitesimaal]] klein kubusje te zien. Op alle zijden van het kubusje staat een bepaalde spanning, te verdelen in drie componenten. Als we aannemen dat de kubus in evenwicht verkeert, is de spanning op parallelle zijden gelijk, zodat drie zijden overblijven met elk drie componenten. Deze in totaal negen componenten kunnen in een drie bij drie [[tensor]] worden gezet:
Regel 53:
==Conventies voor grootheid==
De grootheid wordt vaak als ''σ'' aangeduid, maar ook ''τ'' komt voor. Voor de tensor geldt hetzelfde. Voor de notatie van de componenten van de tensor maakt men vaak geen onderscheid tussen diagonaalelementen en niet-diagonaalelementen; voor beide gebruikt men dan ofwel ''σ'' ofwel ''τ''.
 
==Zie ook==
*[[Kracht]]
*[[Mechanica]]
 
[[Categorie:Mechanica]]