Castraat: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kort-door-de-bocht passage herschreven.
Bron toegevoegd voor eufemistische termen voor castraatzanger.
Regel 5:
In de periode van de [[barokmuziek]] werd castraatzang hogelijk gewaardeerd, onder meer in kerkkoren en opera's. Maar reeds veel vroeger werden castraten in Europa gesignaleerd. Reeds voor 1600 werkte [[Orlandus Lassus]] in München met castraten. De traditie is vooral bekend als Zuid-Europees en meer in het bijzonder Italiaans. Vermoedelijk is ze echter afkomstig uit het [[Nabije Oosten]] en kwam ze Europa binnen via Spanje. Ze waren nodig omdat vrouwen niet in het openbaar mochten optreden. Hun rol werd dan ingenomen door castraten. In het protestantse [[Noord-Europa]] was castratie van jongens verboden en in de protestantse kerkmuziek speelden castraten geen rol. De praktijk van prepuberale castratie verminderde sterk in de late 18e eeuw en werd in Italië verboden in [[1870]],{{Bron?||2015|06|21}} terwijl Paus Leo XIII het in dienst nemen van nieuwe castrati in de kerk verbood in 1878.
 
[[Eufemisme|eufemistischeEufemistische]] termen voor castraat waren [[musico]] en ''evirato'' (‘ontmande’).
 
Veel jongens overleden als gevolg van de castratie door het destijds ontbreken van hygiëne of antibiotica. Ook kreeg niet iedere castraat als volwassene een fraaie stem. De als zanger mislukte castraten waren dubbel te beklagen. Ongemakken als gevolg van de castratie zijn een onevenwichtig temperament, uitzonderlijk lange holle beenderen en urologische klachten. Op 18e-eeuwse karikaturen staan castraten met uit hun krachten gegroeide en mismaakte lichamen. Op de portretten hebben de schilders deze misvorming gecamoufleerd.
Regel 27:
* Frédéric Vitoux, "Gioacchino Rossini". Parijs 1986
* Joyce Pool, "De Castraat"
* {{it}} [https://www.quinteparallele.net/2016/11/le-voci-senza-sesso-i-castrati/ Artikel over de castraatzanger op Quinteparallele.net]
 
== Externe link ==