Huda Sha'arawi: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
correctie
Regel 123:
Later dat jaar werd in Caïro Sir Lee Stack vermoord, de Britse opperbevelhebber van het Egyptische leger en gouverneur-generaal van de Soedan. De Britten stuurden Egypte een scherp ultimatum met zeven eisen. Het Vrouwen Boycot Comité telegrafeerde Zaghloel dat hij het ultimatum moest afwijzen. De Egyptische regering aanvaardde echter de eerste vier eisen, te weten het aanbieden van verontschuldigingen, onderdrukking van politieke demonstraties, een boete en justitieel onderzoek. Sha'arawi was het daar niet mee eens en richtte zich tot Zaghloel persoonlijk in een open brief in een dagblad: "Aangezien u in uw taak als premier om constructief bij te dragen aan de onafhankelijkheid te kort bent geschoten, verzoek ik u geen obstakel te zijn bij de vrijheidsstrijd van uw land. Ik verzoek u af te treden." Kort daarna legde Sha'arawi het voorzitterschap van het Centrale Comité van Wafdistische Vrouwen neer.<ref>Margot Badran, Haremjaren, p. 151</ref>
=== Egyptische Feministische Unie (vervolg) ===
[[Bestand:Hawa IdrisL'Égyptienne.jpgpng|thumb|HawaVoorpagina Idris,van nichtL'Égyptienne van Hudajanuari Sha'arawi1927. enDe actiefafbeelding lidlaat vaneen vrouw zien die de EFUsluier aflegt.]]
Na haar breuk met de Wafd zocht Sha'arawi aansluiting van de EFU bij de Liberale Constitutionele Partij. Deze partij was in oktober 1922 opgericht door dissidente Wafd-leden. Omdat de nieuwe partij in 1926 slechts dertig van de 215 parlementszetels wist te behalen, verloor de unie haar invloed op de parlementaire politiek. De EFU stopte daarop met het voeren van acties voor het vrouwenkiesrecht, en concentreerde zich op educatieve en sociaal-maatschappelijke activiteiten.<ref name="Adams">{{Citeer web|url=https://books.google.nl/books?id=v-38AwAAQBAJ&pg=PA408&lpg=PA408&dq=huda+shaarawi+kemal+ataturk&source=bl&ots=wzyuwKvVZG&sig=ACfU3U2gFnNo56D5si0hQRQj8mPKC3myGg&hl=nl&sa=X&ved=2ahUKEwiS1-OZhJ3sAhVC-aQKHVQmDKo4ChDoATAAegQIBRAC#v=onepage&q=huda%20shaarawi%20kemal%20ataturk&f=false|titel=Women and the Vote|auteur=Jad Adams|uitgever=Oxford University Press|datum=2014 |taal=en |bezochtdatum=5 oktober 2020|pages=407, 408}} {{ISBN|978-0-19-870684-7}}</ref>
 
De EFU gaf vanaf 1925 een maandblad uit in het Frans, engetiteld laterL'Égyptienne. ookHoofdredactrice eenwas in hetSaiza ArabischNabarawi. Daarnaast runde de unie een gezondheidscentrum en kliniek voor arme vrouwen en kinderen, zette ze [[atelier|naaiateliers]] op voor arme meisjes, en organiseerde ze kinderopvang voor werkende moeders. Een aanmerkelijk deel van de activiteiten werd door Sha'arawi gefinancierd uit haar grote persoonlijke vermogen. Acties van de EFU om de ruime [[echtscheiding]]smogelijkheden voor mannen in te perken en [[polygamie]] te verbieden mislukten. In het onderwijs boekte de unie meer succes. Mede als gevolg van de inspanningen van de EFU werd in 1924 in [[Shubra El Khema|Shubra]] de eerste middelbare school voor meisjes geopend, en aan het eind van het decennium gingen de eerste meisjes naar de Egyptische universiteit; ze moesten bij de colleges wel op de voorste rij zitten.<ref>Margot Badran, Haremjaren, p. 155</ref>
 
In de jaren [[1930-1939|dertig]] telde de EFU zo'n 250 leden, afkomstig uit zowel de hogere kringen als uit de burgerij. De organisatie breidde haar activiteiten uit en zette zich in voor vrouwen de werkten in winkels en in de opkomende textielfabrieken, en voor vrouwen die werk vonden in een van de vele nieuwe banen in het onderwijs, de gezondheidszorg en op juridisch gebied. Vanaf 1937 werd een tweede maandblad uitgegeven. Het was een uitgave in het Arabisch met als titel ''Al-Misriyya''. Sha’arawi zocht ook aansluiting bij vrouwen in de provincie. Zij probeerde een afdeling van de feministische beweging in haar geboorteplaats Minya op te zetten, maar kreeg van de plaatselijke vrouwen noch van de feministen in Cairo veel respons. Meer succes had de nieuwe jeugdgroep van de Feministische Unie, met Sha'arawi's jonge nicht en protegee Hawa Idris aan het hoofd.<ref>Margot Badran, Haremjaren, p. 156</ref> In 1935 ging de EFU weer actief campagne voeren voor vrouwenkiesrecht. De beweging was echter veel van haar momentum kwijtgeraakt en slaagde niet in haar opzet.<ref name="Adams" />
 
In de jaren [[1930-1939|dertig]] telde de EFU zo'n 250 leden, afkomstig uit zowel de hogere kringen als uit de burgerij. De organisatie breidde haar activiteiten uit en zette zich in voor vrouwen de werkten in winkels en in de opkomende textielfabrieken, en voor vrouwen die werk vonden in een van de vele nieuwe banen in het onderwijs, de gezondheidszorg en op juridisch gebied. Sha’arawi zocht ook aansluiting bij vrouwen in de provincie. Zij probeerde een afdeling van de feministische beweging in haar geboorteplaats Minya op te zetten, maar kreeg van de plaatselijke vrouwen noch van de feministen in Cairo veel respons. Meer succes had de nieuwe jeugdgroep van de Feministische Unie, met Sha'arawi's jonge nicht en protegee Hawa Idris aan het hoofd.<ref>Margot Badran, Haremjaren, p. 156</ref> In 1935 ging de EFU weer actief campagne voeren voor vrouwenkiesrecht. De beweging was echter veel van haar momentum kwijtgeraakt en slaagde niet in haar opzet.<ref name="Adams" />
== Internationale activiteiten ==
=== Strijd tegen prostitutie en capitulaties ===