'''Kaleb''' ([[Hebreeuws]]: כָּלֵב, ''kālev'', "[[hond]]") was de naam van twee personen uit de [[Hebreeuwse Bijbel]].
* EénEen van de twaalf [[verspieder]]s die het land [[Kanaän (gebied)|Kanaän]] moesten verkennen, uitgekozen uit de stam [[Juda (stam)|Juda]]. Hij was toen 40 jaar oud. Hij probeerde samen met [[Jozua (persoon)|Jozua]] het volk moed in te spreken, toen de tien andere verspieders een negatief verslag uitbrachten. God beloofde hem dat hij en Jozua het beloofde land zouden ingaan en dat hij de hele streek die hij had verkend voor altijd het grondgebied van hem en zijn nageslacht zou zijn, omdat hij God vertrouwde. Kaleb stond op 85-jarige leeftijd op de belofte van God, hielp de oorspronkelijke inwoners van Kanaän te verdrijven en kreeg de plaats [[Hebron (Westelijke Jordaanoever)|Hebron]] in zijn bezit. Kaleb had 3 zonen: Iru, Ela en Naäm. Hij had ook een dochter, Achsa, die hij uithuwelijkte aan degene die Kirjat-Sefer zou veroveren. Dit was [[Otniël]], de zoon van Kalebs broer Kenaz, en die tevens de eerste [[rechter (Israël)|rechter]] van de [[Israëlieten]] was.
* De zoon van [[Chesron]] en broer van [[Jerachmeël]]. In het Bijbelboek [[I en II Kronieken|Kronieken]] wordt hij ook wel Kelubai genoemd.
