The Ivy League: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
The '''Ivy League''' was een Engelse [[Close harmony|closeharmonygroep]] die in 1964 gevormd werd door [[John Carter (musicus)|John Carter]] (John Nicholas Shakespeare), [[Ken Lewis]] (Kenneth Alan James Hawker) en [[Perry Ford]] (Brian Joseph Pugh). In wisselende bezettingen bleef de groep bestaan tot 2017.
 
== GeschiedenisVoorgeschiedenis ==
John Shakespeare en Ken Hawker kenden elkaar van de middelbare school in [[Birmingham (Engeland)|Birmingham]]. In 1959 begonnen zij samen muziek te schrijven. Daarbij probeerden ze verschillende stijlen uit, van [[Elvis Presley]] tot [[Buddy Holly]]. Zij besloten hun geluk in [[Londen]] te wagen en kwamen in [[Denmark Street]], Londens [[Tin Pan Alley]] in contact met Terry Kennedy, werkzaam bij de uitgeverij Noel Gay Music. Kennedy bood de jongens een contract aan en verzon de pseudoniemen Carter en Lewis voor hen. Als hun manager regelde Terry Kennedy ook een auditie voor het duo bij de [[BBC]]. Nadat ze die met succes hadden afgesloten, trad het tweetal herhaaldelijk op voor de BBC-microfoon. Aanvankelijk deden ze hun optredens alleen samen, maar na verloop van tijd met een begeleidingsgroep. Zo ontstond de formatie Carter-Lewis and The Southerners. The Southerners kenden oorspronkelijk geen vaste formatie, zodat regelmatig andere sessiemuzikanten meespeelden. [[Jimmy Page]], die later bekend zou worden als lid van [[the Yardbirds ]] en [[Led Zeppelin]] maakte deel uit van de groep toen die meer vaste vormen aan had genomen. Ook [[Big Jim Sullivan]], [[Clem Cattini]] en [[Viv Prince]] speelden in The Southerners.
[[John Carter (musicus)|John Carter]] en [[Ken Lewis]] schreven al samen nummers op de middelbare school in [[Birmingham (Engeland)|Birmingham]]. Begin [[1960-1969|jaren zestig]] richtten zij ''Carter-Lewis & the Southerners'' op, waarin [[Jimmy Page]] speelde, die later bekend zou worden als lid van [[the Yardbirds ]] en [[Led Zeppelin]]. In 1964 vormden zij samen met [[Perry Ford]] The Ivy League. De groep maakte niet alleen eigen muziek, maar verzorgde ook achtergrondvocalen bij plaatopnamen van anderen, onder meer op "I can't explain" van [[The Who]].
De groep kreeg in 1961 een platencontract en maakte tot 1964 zeven singles, waaronder het door Carter en Lewis geschreven’’Sweet and tender romance.’’
Ook Perry Ford was in die periode actief als sessiemuzikant. De uit [[Lincoln]] afkomstige Ford speelde al halverwege de [[1950-1959|jaren vijftig]] piano bij [[Colin Hicks and the Cabin Boys]] en later in de begeleidingsgroep van [[Vince Taylor]]. Ford trad ook op als zanger en maakte vanaf 1959 ook drie singles, die geen van alle succes hadden. Dat had hij wel als songwriter. Het nummer ''Caroline'' van [[The Fortunes]] werd mede door hem geschreven. In het Londen van begin [[1960-1969|jaren zestig]] kenden veel sessiemuzikanten elkaar en zo kwam Ford ook in contact met Carter en Lewis.
 
== Succes ==
Hun eerste plaat, ''What More Do You Want'' deed weinig. De tweede Ivy League-single "Funny how love can be" werd in het voorjaar van [[1965]] echter een hit en bereikte een achtste plaats in de Britse hitlijsten. De opvolger "[[Tossing and turning (single van The Ivy League)|Tossing and Turning]]" haalde zelfs de derde plaats. Daarna nam het succes snel af.
Medio 1964 gingen Carter-Lewis and The Southerners uiteen. Carter en Lewis wilden meer tijd besteden aan het schrijven van muziek en daarnaast vocaal sessiewerk doen. Hoewel hun stemmen goed combineerden, leken er meer kansen voor een trio van achtergrondzangers dan voor een duo. In juli van dat jaar benaderden zij Ford. Het drietal specialiseerde zich in falsetzang, zoals in diezelfde periode [[The Beach Boys]] en [[The Four Seasons.]] Daar was een markt voor en onder de naam The Ivy League deden de drie mee aan tal van plaatopnamen. De bekendste daarvan zijn ''Always Something There To Remind Me'' ([[Sandie Shaw]]), [[Tom Jones]]’ ''It’s Not Unusual’’ en ''I can’t Explain'' van [[The Who]].
Hoewel Carter en Lewis zich meer wilden concentreren op het schrijven van nummers, besloten zij toch ook zelf een plaat op te nemen. The Ivy League kreeg een contract bij [[Piccadilly Records]]. Die eersteling, ''What More Do You Want'', uitgebracht in oktober 1964, deed weinig, waarna met name Carter en Lewis zich weer op het schrijven toelegden. Zij schreven onder meer ''Can’t you hear my heartbeat'' voor de meidengroep Goldie & the Gingerbreads. In de [[Verenigde Staten]] werd het echter een enorme hit voor [[Herman’s Hermits]].
Het nummer ‘’Funny how love can be’’ was bedoeld voor [[The Rockin' Berries]], maar the Ivy League zong het ook zelf als demo in. Hoewel The Rockin’ Berries het nummer ook inderdaad zouden opnemen, werd het in de Ivy League-versie een hit, die ook buiten het [[Verenigd Koninkrijk]] goed verkocht.. De opvolger ‘’That’s why I’m crying’’ was weer minder succesvol, maar het in juni 1965 uitgebrachte "[[Tossing and turning (single van The Ivy League)|Tossing and Turning]]" haalde zelfs de derde plaats.
 
== Zonder Carter en Lewis ==
BeginCarter [[1966]]en beslootLewis Johnwaren juist met Carter-Lewis zichand weerthe opSoutherners gestopt om meer tijd voor songschrijvenhet toeschrijven te leggenhebben. HijJohn verlietCarter was de groepeerste maarvoor schreefwie voorhet Theoptreden met the Ivy League teveel werd. Eind 1965, begin 1966 verliet hij de groep. Hij zou nog wel de single "My world fell down" voor de groep schrijven, latersamen gecoverdmet doorGeoff onderStephens. andereLater werd dit nummer gecoverd de [[The Sagittarius]] en de Nederlandse groep [[The Buffoons]]. Carters plaats in The Ivy league werd ingenomen door [[Tony Burrows]] uit [[The Kestrels]].
 
InUiteindelijk deverliet loopmedio van 1967 besloot1966 ook [[Ken Lewis]] de groep te verlaten. Hij werd vervangen door [[Neil Landon]]. Samen met Carter richtte Lewis zich weer het schrijven van songs. Een van de eerste resultaten was het op de [[flowerpower]] geïnspireerde ''Let's go to San Francisco.'' Carter en Lewis zongen het ook in de studio, samen met onder meer Neil Landon en Tony Burrows. Zij brachten het nummer uit onder de bandnaamnaam [[The Flower Pot Men]]. Het tweetal had echter geen zin om weer op tournee te gaan. Daarom werd een groep samengesteld die als de Floweroptredens Pot Men gingzou optredendoen. Uit de Ivy League kwamen Neil Landon en Tony Burrows oververlieten hiervoor the Ivy League.
Robert Young en Mike Curtis voegden zich bij Perry Ford, die de naam The Ivy League bleef gebruiken. Grote successen kende het trio niet meer. Young en Curtis bleven maar kort, enook werdenJohn vervangenShipp, doordie zich ''Bob Carter'' liet noemen, hield het maar kort vol. Lager bleven Robert Macleod en David Buckley.
 
TheHoewel Ivyde Leaguegroep nog regelmatig optrad, bleef optredenhet succes uit. BuckleyFord enhield demet mediomidden [[1970-1979|jaren zeventig]] voor gezien. Buckley en na het vertrek van Ford toegetreden Jon Brennan hielden de naam en de sound levend. Anders dan vroeger bespeelden de drie leden ook zelf de instrumenten: Brennan op basgitaar, Buckley op drums en Les Litwinenko-Jones op leadgitaar. Vanaf 1990 werd de plaats van Litwinenko-Jones ingenomen door Michael Bruce.
Robert Young en Mike Curtis voegden zich bij Perry Ford, die de naam The Ivy League bleef gebruiken. Grote successen kende het trio niet meer. Young en Curtis bleven maar kort en werden vervangen door Robert Macleod en David Buckley.
Deze laatste versie van de Ivy League zou de meest bestendige zijn en hield het meer dan een kwart eeuw vol. De groep trad regelmatig op met andere bands uit de jaren zestig. Op 9 juli 2017 haddenhielden Brennan, Brice en Buckley hun laatste concert in [[Parkfield]]. Na nog één keer ''Funny how love can be'' ging de laatste incarnatie van The Ivy League met pensioen.
 
The Ivy League bleef optreden. Buckley en de medio jaren zeventig toegetreden Jon Brennan hielden de naam en de sound levend. Anders dan vroeger bespeelden de drie leden ook zelf de instrumenten: Brennan op basgitaar, Buckley op drums en Les Litwinenko-Jones op leadgitaar. Vanaf 1990 werd de plaats van Litwinenko-Jones ingenomen door Michael Bruce.
 
Deze laatste versie van de Ivy League trad regelmatig op met andere bands uit de jaren zestig. Op 9 juli 2017 hadden Brennan, Brice en Buckley hun laatste concert in [[Parkfield]]. Na nog één keer ''Funny how love can be'' ging de laatste incarnatie van The Ivy League met pensioen.
 
== Na the Ivy League ==
Perry Ford stopte midden jaren zeventig en verliet daarna de muziekindustrie. Hij keerde terug naar zijn geboortestad en deed daar nog wel mee aan jamsessies. Hij overleed in 1999 op 65-jarige leeftijd.
Ken Lewis bleef na het succes van The Flower Pot Men tot 1971 actief in de muziek. Daarna ging hij reizen en uiteindelijk leed hij lange tijd aan depressies. Hij overleed in 2015 aan de gevolgen van [[suikerziekte|diabetes]] in een verpleegtehuis in [[Staffordshire]] in [[Engeland]].
Ken Lewis bleef na het succes van The Flower Pot Men tot 1971 actief in de muziek. Daarna ging hij reizen en uiteindelijk leed hij lange tijd aan depressies. Hij overleed in 2015 aan de gevolgen van [[suikerziekte|diabetes]] in een verpleegtehuis in [[Staffordshire]] in [[Engeland]]. Alleen John Carter bleef na zijn periode bij The Ivy League en het project met the Flower Pot Men altijd muziek maken. Zijn meest recente project is het duo Hamzter, samen met de Braziliaanse zanger [[Salomao de Paula Hamzem]]. Met Hamzter bracht hij een aantal albums uit, waaronder''Time will tell'' uit 2018. Hierop staan onder meer een nieuwe versie van ''Let's go to San Francisco'' en het aan de nagedachtenis van Ken Lewis opgedragen ''Words will never do.''
 
== Bronnen ==
De originele leden van the Ivy League waren:
* Biografie van the Ivy League op de website ‘’Obscure bands of the 50’s & 60’s’’: http://forgottenbands.blogspot.com/2011/03/next-band_5259.html
* [[John Carter (musicus)|John Carter]] (John Nicholas Shakespeare) geb. [[1941]]
* Biografie van Carter-Lewis and the Southerners op de website ‘’45Cat’’: http://www.45cat.com/biography/carterlewis-and-the-southerners
* [[Ken Lewis]] (Kenneth Alan James Hawker) [[1940]]-[[2015]]
* Biografie van the Ivy League op de website ‘’45Cat’’ : http://www.45cat.com/biography/the-ivy-league
* [[Perry Ford]] (Brian Joseph Pugh) [[1940|1933]]-[[1999]]
* Biografie van John Carter op de website van zijn project Hamzter: https://www.ihamzter.com/john-carter-full-bio.html
 
Het drietal bewandelde elk een andere weg na hun vertrek uit the Ivy League.
 
Perry Ford stopte midden jaren zeventig en verliet daarna de muziekindustrie. Hij overleed in 1999 op 65-jarige leeftijd.
Ken Lewis bleef na het succes van The Flower Pot Men tot 1971 actief in de muziek. Daarna ging hij reizen en uiteindelijk leed hij lange tijd aan depressies. Hij overleed in 2015 aan de gevolgen van [[suikerziekte|diabetes]] in een verpleegtehuis in [[Staffordshire]] in [[Engeland]]. Alleen John Carter bleef na zijn periode bij The Ivy League en het project met the Flower Pot Men altijd muziek maken. Zijn meest recente project is het duo Hamzter, samen met de Braziliaanse zanger [[Salomao de Paula Hamzem]]. Met Hamzter bracht hij een aantal albums uit, waaronder''Time will tell'' uit 2018. Hierop staan onder meer een nieuwe versie van ''Let's go to San Francisco'' en het aan de nagedachtenis van Ken Lewis opgedragen ''Words will never do.''
 
== Radio 2 Top 2000 ==