The Ivy League: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
The '''Ivy League''' was een Engelse [[Close harmony|closeharmonygroep]] die in 1964 gevormd werd door [[John Carter (musicus)|John Carter]] (John Nicholas Shakespeare), [[Ken Lewis]] (Kenneth Alan James Hawker) en [[Perry Ford]] (Brian Joseph Pugh). In wisselende bezettingen bleef de groep bestaan tot 2017.
==
John Shakespeare en Ken Hawker kenden elkaar van de middelbare school in [[Birmingham (Engeland)|Birmingham]]. In 1959 begonnen zij samen muziek te schrijven. Daarbij probeerden ze verschillende stijlen uit, van [[Elvis Presley]] tot [[Buddy Holly]]. Zij besloten hun geluk in [[Londen]] te wagen en kwamen in [[Denmark Street]], Londens [[Tin Pan Alley]] in contact met Terry Kennedy, werkzaam bij de uitgeverij Noel Gay Music. Kennedy bood de jongens een contract aan en verzon de pseudoniemen Carter en Lewis voor hen. Als hun manager regelde Terry Kennedy ook een auditie voor het duo bij de [[BBC]]. Nadat ze die met succes hadden afgesloten, trad het tweetal herhaaldelijk op voor de BBC-microfoon. Aanvankelijk deden ze hun optredens alleen samen, maar na verloop van tijd met een begeleidingsgroep. Zo ontstond de formatie Carter-Lewis and The Southerners. The Southerners kenden oorspronkelijk geen vaste formatie, zodat regelmatig andere sessiemuzikanten meespeelden. [[Jimmy Page]], die later bekend zou worden als lid van [[the Yardbirds ]] en [[Led Zeppelin]] maakte deel uit van de groep toen die meer vaste vormen aan had genomen. Ook [[Big Jim Sullivan]], [[Clem Cattini]] en [[Viv Prince]] speelden in The Southerners.
De groep kreeg in 1961 een platencontract en maakte tot 1964 zeven singles, waaronder het door Carter en Lewis geschreven’’Sweet and tender romance.’’
Ook Perry Ford was in die periode actief als sessiemuzikant. De uit [[Lincoln]] afkomstige Ford speelde al halverwege de [[1950-1959|jaren vijftig]] piano bij [[Colin Hicks and the Cabin Boys]] en later in de begeleidingsgroep van [[Vince Taylor]]. Ford trad ook op als zanger en maakte vanaf 1959 ook drie singles, die geen van alle succes hadden. Dat had hij wel als songwriter. Het nummer ''Caroline'' van [[The Fortunes]] werd mede door hem geschreven. In het Londen van begin [[1960-1969|jaren zestig]] kenden veel sessiemuzikanten elkaar en zo kwam Ford ook in contact met Carter en Lewis.
== Succes ==
Medio 1964 gingen Carter-Lewis and The Southerners uiteen. Carter en Lewis wilden meer tijd besteden aan het schrijven van muziek en daarnaast vocaal sessiewerk doen. Hoewel hun stemmen goed combineerden, leken er meer kansen voor een trio van achtergrondzangers dan voor een duo. In juli van dat jaar benaderden zij Ford. Het drietal specialiseerde zich in falsetzang, zoals in diezelfde periode [[The Beach Boys]] en [[The Four Seasons.]] Daar was een markt voor en onder de naam The Ivy League deden de drie mee aan tal van plaatopnamen. De bekendste daarvan zijn ''Always Something There To Remind Me'' ([[Sandie Shaw]]), [[Tom Jones]]’ ''It’s Not Unusual’’ en ''I can’t Explain'' van [[The Who]].
Hoewel Carter en Lewis zich meer wilden concentreren op het schrijven van nummers, besloten zij toch ook zelf een plaat op te nemen. The Ivy League kreeg een contract bij [[Piccadilly Records]]. Die eersteling, ''What More Do You Want'', uitgebracht in oktober 1964, deed weinig, waarna met name Carter en Lewis zich weer op het schrijven toelegden. Zij schreven onder meer ''Can’t you hear my heartbeat'' voor de meidengroep Goldie & the Gingerbreads. In de [[Verenigde Staten]] werd het echter een enorme hit voor [[Herman’s Hermits]].
Het nummer ‘’Funny how love can be’’ was bedoeld voor [[The Rockin' Berries]], maar the Ivy League zong het ook zelf als demo in. Hoewel The Rockin’ Berries het nummer ook inderdaad zouden opnemen, werd het in de Ivy League-versie een hit, die ook buiten het [[Verenigd Koninkrijk]] goed verkocht.. De opvolger ‘’That’s why I’m crying’’ was weer minder succesvol, maar het in juni 1965 uitgebrachte "[[Tossing and turning (single van The Ivy League)|Tossing and Turning]]" haalde zelfs de derde plaats.
== Zonder Carter en Lewis ==
Robert Young en Mike Curtis voegden zich bij Perry Ford, die de naam The Ivy League bleef gebruiken. Grote successen kende het trio niet meer. Young en Curtis bleven maar kort,
▲Robert Young en Mike Curtis voegden zich bij Perry Ford, die de naam The Ivy League bleef gebruiken. Grote successen kende het trio niet meer. Young en Curtis bleven maar kort en werden vervangen door Robert Macleod en David Buckley.
Deze
▲The Ivy League bleef optreden. Buckley en de medio jaren zeventig toegetreden Jon Brennan hielden de naam en de sound levend. Anders dan vroeger bespeelden de drie leden ook zelf de instrumenten: Brennan op basgitaar, Buckley op drums en Les Litwinenko-Jones op leadgitaar. Vanaf 1990 werd de plaats van Litwinenko-Jones ingenomen door Michael Bruce.
▲Deze laatste versie van de Ivy League trad regelmatig op met andere bands uit de jaren zestig. Op 9 juli 2017 hadden Brennan, Brice en Buckley hun laatste concert in [[Parkfield]]. Na nog één keer ''Funny how love can be'' ging de laatste incarnatie van The Ivy League met pensioen.
== Na the Ivy League ==
Perry Ford stopte midden jaren zeventig en verliet daarna de muziekindustrie. Hij keerde terug naar zijn geboortestad en deed daar nog wel mee aan jamsessies. Hij overleed in 1999 op 65-jarige leeftijd. ▼
Ken Lewis bleef na het succes van The Flower Pot Men tot 1971 actief in de muziek. Daarna ging hij reizen en uiteindelijk leed hij lange tijd aan depressies. Hij overleed in 2015 aan de gevolgen van [[suikerziekte|diabetes]] in een verpleegtehuis in [[Staffordshire]] in [[Engeland]].
== Bronnen ==
* Biografie van the Ivy League op de website ‘’Obscure bands of the 50’s & 60’s’’: http://forgottenbands.blogspot.com/2011/03/next-band_5259.html
* Biografie van Carter-Lewis and the Southerners op de website ‘’45Cat’’: http://www.45cat.com/biography/carterlewis-and-the-southerners
* Biografie van the Ivy League op de website ‘’45Cat’’ : http://www.45cat.com/biography/the-ivy-league
* Biografie van John Carter op de website van zijn project Hamzter: https://www.ihamzter.com/john-carter-full-bio.html
▲Perry Ford stopte midden jaren zeventig en verliet daarna de muziekindustrie. Hij overleed in 1999 op 65-jarige leeftijd.
▲Ken Lewis bleef na het succes van The Flower Pot Men tot 1971 actief in de muziek. Daarna ging hij reizen en uiteindelijk leed hij lange tijd aan depressies. Hij overleed in 2015 aan de gevolgen van [[suikerziekte|diabetes]] in een verpleegtehuis in [[Staffordshire]] in [[Engeland]]. Alleen John Carter bleef na zijn periode bij The Ivy League en het project met the Flower Pot Men altijd muziek maken. Zijn meest recente project is het duo Hamzter, samen met de Braziliaanse zanger [[Salomao de Paula Hamzem]]. Met Hamzter bracht hij een aantal albums uit, waaronder''Time will tell'' uit 2018. Hierop staan onder meer een nieuwe versie van ''Let's go to San Francisco'' en het aan de nagedachtenis van Ken Lewis opgedragen ''Words will never do.''
== Radio 2 Top 2000 ==
|