Georges Lecointe: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
== Jeugdjaren en militaire carrière ==
Georges Lecointe werd geboren in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] op 29 april 1869. Zijn vader Leo Victor, geboren in Parijs in 1818, was een bekende wiskundeleraar aan het [[Koninklijk Atheneum Antwerpen|Koninklijk Atheneum]], zijn moeder Francisca Rosalia Eulalia Merjai was van Luxemburgse afkomst. Georges bewees al vroeg een begenadigd leerling te zijn. In 1886 ging hij naar de [[Koninklijke Militaire School (België)|Koninklijke Militaire School]] en naar het Militair Cartografisch Instituut. Nadat hij in 1891 was aangesteld als tweede luitenant in het Eerste veldartillerieregiment en enige tijd op de [[Cavalerie|cavalerieschool]] in [[Ieper]] had doorgebracht, slaagde hij voor het officiersexamen van de [[École polytechnique]] voor de [[Franse marine]]. De Belgische regering detacheerde hem bij de Franse marine, waar hij in 1897 uiteindelijk werd gepromoveerd tot luitenant aan boord van het schip, of kapitein-commandant in het Belgisch leger. Deze driejarige detachering was uitzonderlijk en gebeurde als gevolg van een audiëntie bij koning [[Leopold II van België|Leopold II]]: ze werd slechts aan één andere Belgische officier toegekend, maar geweigerd aan Georges vriend [[Belgische Antarctische expeditie|Emile Danco]].
Tussen 1894 en 1897 liep Lecointe dienst op een aantal schepen in de [[Middellandse Zee]], de [[Atlantische Oceaan]], [[Cochinchina]] en [[Golf van Tonkin|Tonkin]]. In 1897 werd hij verbonden aan het Franse observatorium van het [[Bureau des longitudes]] en publiceerde hij een cursus over astronomische navigatie en [[gegist bestek]], ''La navigation astronomique et la navigation estimée'', bedoeld voor de marinestudenten van de École Polytechnique. Voor deze prestatie ontving hij in Frankrijk het [[Légion d'Honneur]], de hoogste en belangrijkste Franse nationale onderscheiding. Van de Belgische koning Leopold II kreeg hij de toestemming om de onderscheiding ook in België te gebruiken. In zijn tweede boek, ''La création d'une marine nationale Belge'' (''De oprichting van een Belgische nationale marine''), pleitte hij voor de heroprichting van de [[Marinecomponent van Defensie|Belgische marine]], die in 1862 was afgeschaft. Dit zou echter pas aan het einde van de [[Eerste Wereldoorlog]] gebeuren.
| |||