Versie van 3 nov 2020 23:24 bewerken Debaser (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 1.880 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 4 nov 2020 11:46 bewerken ongedaan maken Debaser (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 1.880 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Label: Visuele tekstverwerker: omgeschakeld Nieuwere bewerking →
Regel 1: '''Georges (''Georgius'') Lecointe''' ([[Antwerpen (stad)\|Antwerpen]], [[29 april]] [[1869]] - [[Ukkel]], [[27 mei]] [[1929]]) was een [[België\|Belgisch]] marineofficier en wetenschapper. Hij was kapitein van de [[Belgica (schip, 1884)\|''Belgica'']] en onderbevelhebber van de [[Belgische Antarctische expeditie\|Belgische Antarctische Expeditie]] van [[Adrien de Gerlache]], de eerste expeditite die overwinterde op [[Antarctica]]. Na zijn terugkeer naar België was hij de oprichter van de International Polar Organization en nauw betrokken bij de oprichting van de International Research Council en de Internationale Astronomische Unie. == Jeugdjaren en militaire carrière == Georges Lecointe werd geboren in [[Antwerpen (stad)\|Antwerpen]] op 29 april 1869. Zijn vader Leo Victor, geboren in Parijs in 1818, was een bekende wiskundeleraar enaan het [[Koninklijk Atheneum Antwerpen\|Koninklijk Atheneum]], zijn moeder Rosalia Eulalia Merjai was van Luxemburgse afkomst. Georges bewees al vroeg een begenadigd leerling te zijn. In 1886 ging hij naar de [[Koninklijke Militaire School (België)\|Koninklijke Militaire School]] en naar het Militair Cartografisch Instituut. Nadat hij in 1891 was aangesteld als tweede luitenant in het Eerste veldartillerieregiment en enige tijd op de [[Cavalerie\|cavalerieschool]] in [[Ieper]] had doorgebracht, slaagde hij voor het officiersexamen van de [[École polytechnique]] voor de [[Franse marine]]. De Belgische regering detacheerde hem bij de Franse marine, waar hij in 1897 uiteindelijk werd gepromoveerd tot luitenant aan boord van het schip, of kapitein-commandant in het Belgisch leger. Deze driejarige detachering was uitzonderlijk en gebeurde als gevolg van een audiëntie bij koning [[Leopold II van België\|Leopold II]]: ze werd slechts aan één andere Belgische officier toegekend, maar geweigerd aan Georges vriend [[Belgische Antarctische expeditie\|Emile Danco]]. Tussen 1894 en 1897 liep Lecointe dienst op een aantal schepen in de [[Middellandse Zee]], de [[Atlantische Oceaan]], [[Cochinchina]] en [[Golf van Tonkin\|Tonkin]]. In 1897 werd hij verbonden aan het Franse observatorium van het [[Bureau des longitudes]] en publiceerde hij een cursus over astronomische navigatie en [[gegist bestek]], ''La navigation astronomique et la navigation estimée'', bedoeld voor de marinestudenten van de École Polytechnique. Voor deze prestatie ontving hij in Frankrijk het [[Légion d'Honneur]], de hoogste en belangrijkste Franse nationale onderscheiding. Van de Belgische koning Leopold II kreeg hij de toestemming om de onderscheiding ook in België te gebruiken. In zijn tweede boek, ''La création d'une marine nationale Belge'' (''De oprichting van een Belgische nationale marine''), pleitte hij voor de heroprichting van de [[Marinecomponent van Defensie\|Belgische marine]], die in 1862 was afgeschaft. Dit zou echter pas aan het einde van de [[Eerste Wereldoorlog]] gebeuren. Regel 8: == Belgische Antarctische expeditie == {{Zie hoofdartikel\|Belgische Antarctische expeditie}} [[Emile Danco]], een wederzijdse vriend van Lecointe en [[Adrien de Gerlache]], stelde hem in oktober 1896 voor om zich bij de Belgische Zuidpoolexpeditie van de Gerlache aan te sluiten. De Gerlache koos niet zozeer voor Georges Lecointe vanwege zijn nautische ervaring als wel vanwege zijn wetenschappelijke achtergrond. Lecointe was in feite gedetacheerd geweest bij het observatorium van het [[Parc Montsouris]], en het was vanwege zijn kennis van astronomie en hydrografie dat hij werd aangenomen. Hij had ook zijn "nautische" sporen verdiend op de reizen die hij had gemaakt, onder andere die naar het Verre Oosten met de Franse marine. De Gerlache bood hem in 1897 opnieuw de positie aan als onderbevelhebber van de expeditie. Lecointe aanvaardde dit, na een officieel verzoek van de Belgische premier en de minister van Oorlog. Lecointe werd ook verantwoordelijk voor de astronomische en hydrografische waarnemingen en, na Danco's dood in 1898, voor de metingen van het aardmagnetisme. De expeditie vertrok in augustus 1897 vanuit Antwerpen en begon later dat jaar met waarnemingen in het Antarctische gebied. Op 22 januari 1898 werd de Noorse zeeman Carl Wiencke door een golf overboord geslagen en hij verdronk, ondanks een heldhaftige reddingsactie van Lecointe. Begin 1898 zetten de expeditieleden koers naar de [[Weddellzee]], waar de ''Belgica'' kwam vast te zitten in het pakijs, waardoor ze zo'n 13 maanden moesten overwinteren. Alle expeditieleden leden zwaar onder [[scheurbuik]], ook Lecointe, maar slechts voor een paar dagen, medio juli 1898. Ondanks de twijfels van de Gerlache probeerden ze de zieke expeditieleden te overhalen om vers zeehonden- en pinguïnvlees te eten en ze op die manier weer te genezen. Eind juli 1898 ging Lecointe, samen met mede-expeditieleden [[Frederick Cook]] en [[Roald Amundsen]], op een slee-excursie van een week naar het zuiden om uitrusting en een nieuw tentontwerp te testen en om de haalbaarheid van een ontsnapping uit het pakijs te beoordelen. Lecointe stelde samen met Cook en Amundsen een gedetailleerd plan op om de magnetische zuidpool te bereiken in 1899–1900; dit plan werd aan boord van het schip verder besproken in de periode van augustus tot november 1898. Bij een andere gelegenheid had Lecointe, die niet wist dat Frederick Cook zich die nacht op het ijs bevond, hem voor een zeehond gehouden en hem bijna neergeschoten.

Georges Lecointe: verschil tussen versies