Georges Lecointe: verschil tussen versies

[[Emile Danco]], een wederzijdse vriend van Lecointe en [[Adrien de Gerlache]], stelde hem in oktober 1896 voor om zich bij de Belgische Zuidpoolexpeditie van de Gerlache aan te sluiten. De Gerlache koos niet zozeer voor Georges Lecointe vanwege zijn nautische ervaring als wel vanwege zijn wetenschappelijke achtergrond. Lecointe was in feite gedetacheerd geweest bij het observatorium van het [[Parc Montsouris]], en het was vanwege zijn kennis van astronomie en hydrografie dat hij werd aangenomen. Hij had ook zijn "nautische" sporen verdiend op de reizen die hij had gemaakt, onder andere die naar het Verre Oosten met de Franse marine. De Gerlache bood hem in 1897 opnieuw de positie aan als onderbevelhebber van de expeditie. Lecointe aanvaardde dit, na een officieel verzoek van de Belgische premier en de minister van Oorlog. Lecointe werd ook verantwoordelijk voor de astronomische en hydrografische waarnemingen en, na Danco's dood in 1898, voor de metingen van het aardmagnetisme.

De expeditie vertrok in augustus 1897 vanuit Antwerpen en begon later dat jaar met waarnemingen in het Antarctische gebied. Op 22 januari 1898 werd de Noorse zeeman Carl Wiencke door een golf overboord geslagen en hij verdronk, ondanks een heldhaftige reddingsactie van Lecointe. Begin 1898 zetten de expeditieleden koers naar de [[Weddellzee]], waar de ''Belgica'' kwam vast te zitten in het pakijs, waardoor ze zo'n 13 maanden moesten overwinteren. Alle expeditieleden leden zwaar onder [[scheurbuik]], ook Lecointe, maar slechts voor een paar dagen, medio juli 1898. Ondanks de twijfels van de Gerlache probeerden ze de zieke expeditieleden te overhalen om vers zeehonden- en pinguïnvlees te eten en ze op die manier weer te genezen. Eind juli 1898 ging Lecointe, samen met mede-expeditieleden [[Frederick Cook]] en [[Roald Amundsen]], op een slee-excursie van een week naar het zuiden om uitrusting en een nieuw tentontwerp te testen en om de haalbaarheid van een ontsnapping uit het pakijs te beoordelen. Lecointe stelde samen met Cook en Amundsen een gedetailleerd plan op om de magnetische zuidpool te bereiken in 1899–1900; dit plan werd aan boord van het schip verder besproken in de periode van augustus tot november 1898. Bij een andere gelegenheid had Lecointe, die niet wist dat Frederick Cook zich die nacht op het ijs bevond, hem voor een zeehond gehouden en hem bijna neergeschoten.