Fons Verplaetse: verschil tussen versies

Alfons Verplaetse, gemeenzaam Fons genoemd - groeide op in Zulte als oudste uit een gezin van de drie kinderen van veevoederfabrikant Leon-Achiel Verplaetse en diens echtgenote Alida Baert. Aanvankelijk voorbestemd om het ouderlijk bedrijf over te nemen en studeerde Fons daardoor eerst [[technisch secundair onderwijs|handel]] in [[Waregem]], maar het zou zijn broer worden die de handelszaak nog tot 1987 voortzette. Via de [[middenjury]] kon Fons naar de [[Katholieke Universiteit Leuven]] waar hij in 1951 afstudeerde als [[licentiaat]] in de [[handelswetenschappen|handels-]] en consulaire wetenschappen.<ref>[https://kw.be/nieuws/samenleving/zults-ereburger-en-voormalig-gouverneur-van-nationale-bank-fons-verplaetse-90-overleden/article-normal-468739.html ''Zults ereburger en voormalig gouverneur van Nationale Bank Fons Verplaetse (90) overleden''], de [[Krant van West-Vlaanderen]],

Na de devaluatie in februari 1982 tot in 1987 werd er verscheidene malen ''en petit comité'', onderhandeld in het [[Ardennen|Ardens]] dorpje [[Poupehan]] - waar Verplaetse een buitenverblijf had - tussen de premier, [[Algemeen Christelijk Vakverbond|ACV]]-vakbondsleider [[Jef Houthuys]], de toenmalige voorzitter van de [[BAC (bank)|BAC]]-bank [[Hubert Detremmerie]] en Fons Verplaetse zelf over het te voeren herstelbeleid van de regering. De onthulling van deze vorm van [[achterkamertjespolitiek]], besluitvorming in kleine cenakels, ver weg van het publieke en parlementaire debat,<ref>Van Geyte, Johan, ''De man die België uit het economische moeras trok'', Het Laatste Nieuws, 17 oktober 2020</ref> door journalist [[Hugo de Ridder]] in 1991 lokte een storm van verontwaardiging uit in de pers en publieke opinie. Verplaetse werd door de localelokale inwoners van Poupehan geduid als ''"le banquier de là-haut''" (''"de bankier van daarboven''"), verwijzend naar zijn hoger gelegen buitenverblijf dat uitkijkt op het [[dal (aardrijkskunde)|dal]] van de [[Semois]].

Toen Van Ypersele in 1983 kabinetschef van de koning werd, volgde Verplaetse hem op als kabinetschef van premier Martens. Hij bleef dit tot in 1987. In zijn memoires schreef Martens vol lof over zijn bijzonder enthousiaste en uiterst deskundige medewerker die zelfs meewerkte aan de financiering van zijn kiescampagnes. Met de eerder salonfähige topluitopfiguren van de Nationale Bank zoals [[Roland Beauvois]] ([[Parti socialiste (Belgique)|PS]]) en [[Cecil Dede Strycker]] klikte het echter minder goed. Zijn ruwe, no-nonsense stijl van communicatie en management stond dan ook in schril contrast met de typische intellectualistisch [[maniërisme]] van de (francofone) haute finance in die dagen. Zelfs in de hoogste kringen vertiktebleef Verplaetse hetveeleer om zich introts het Algemeenplat NederlandsZults uitdialect tespreken drukkenin enplaats gingvan hijzich erin prathet op[[Algemeen vooralNederlands]] plat Zults dialectuit te sprekendrukken.