Anwar Sadat: verschil tussen versies

Sadat was samen met [[Gamal Abdel Nasser|Djamal Abd al-Nasser]] een van de leiders van de geheime groepering van de [[Vrije Officieren]] en nam deel aan de geweldloze staatsgreep van 23 juli 1952 die het bewind van koning [[Faroek I]] omverwierp. Hierna bekleedde Sadat verschillende posten in de regering van Nasser en had hij ook de leiding over het [[Islamitisch Congres]]. Later maakte hij ook deel uit van de opperste uitvoerende raad van de ASU ([[Arabisch-Socialistische Unie]]). Op 20 december 1969 werd hij vicepresident onder Nasser, en na diens dood op 28 september 1970 werd hij interim-president. Hij werd in die functie bevestigd door een [[Volksraadpleging|referendum]].

 

 

In 1976 werd hij herkozen voor een volgende periode van zes jaar. Ondertussen veranderde ook zijn houding ten opzichte van aartsvijand Israël. Op 19 en 20 november 1977 bracht hij, als eerste [[Arabische wereld|Arabische]] leider, een officieel bezoek aan dit land. Bij deze historische gelegenheid ontmoette hij de Israëlische eerste minister [[Menachem Begin]] en sprak hij de [[Knesset]] toe. Door dit bezoek, waar een groot deel van de Arabische wereld schande van sprak, werd hij wegbereider voor verdere vredesgesprekken tussen Egypte en Israël met de [[Verenigde Staten]] als bemiddelaar. Deze besprekingen mondden uiteindelijk uit in de [[Camp-David-akkoorden]] van 17 september 1978 en het in [[Washington D.C.|Washington]] getekende vredesverdrag van 26 maart 1979. Egypte erkende hiermee formeel het bestaansrecht van Israël.[[Bestand:Begin, Carter and Sadat at Camp David 1978.jpg|thumb|left|250px|[[Menachem Begin]], [[Jimmy Carter]] en Anwar Sadat in [[Camp David]], 1978]]