In de klassieke wereld werd eros als een soort waanzin of theia-manie ("waanzin van de goden") beschouwd. Deze vorm van eros was nauw verbonden met de [[mysteriecultus]].
De filosoof [[Plato]] ontwikkelde een geïdealiseerde vorm van het concept eros. In zijn ''[[Symposium (Plato)|Symposium]]'' worden doorgeven de aanwezigen bij het feestmaal verschillende beschrijvingen gegeven van eros. Met name de door [[Socrates (filosoof)|Socrates]] gegeven beschrijving van eros is invloedrijk geworden. ErosHij wordtbeschrijft door Socrates beschreveneros als een universele kracht die alle dingen naar perfectie doet streven. Eros is niet een god, maar een ''[[daimon]]'', een schepsel tussen goddelijkheid en sterfelijkheid. Eros als kracht is daarom noch zuiver menselijk, noch zuiver goddelijk. Deze door [[Diotima van Mantinea]] geïnspireerde opvatting van eros heeft geleid tot de ontwikkeling van het concept [[platonische liefde]]. Plato stelt dat eros aanvankelijk voor een persoon gevoeld wordt. Maar door middel van contemplatie kan appreciatie van schoonheid in algemenere zin of in haar volmaakte vorm nagestreefd worden. Eros kan de ziel helpen om het volmaakt Schone te 'herinneren'. Op deze wijze kan eros toegang geven tot waarheid.
