Welvaartseconomie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Samenvoegen Welvaartstheorie en Welvaartseconomie, met enkele aanvullingen |
|||
Regel 7:
In aanvulling op het Pareto-optimum concludeerde de Engelse econoom [[Arthur Cecil Pigou|Pigou]] dat de welvaart ook wordt verhoogd indien:
* de verdeling van het [[Bruto nationaal product|nationale product]] minder ongelijk over de bevolking wordt verdeel en/of
* de variabiliteit van het inkomen wordt verkleind: als het inkomen stabieler is en [[
Hij introduceerde bovendien het begrip ''[[Externaliteit|externe effecten]]'', die zowel positief als negatief kunnen zijn. Denk aan het plezier dat een mooie voortuin aan voorbijgangers biedt resp. lawaai-overlast door vliegverkeer. De negatieve effecten kunnen worden gecorrigeerd door een [[
Volgens de theorie leidt het [[marktmechanisme]] bij [[Volkomen mededinging|volkomen concurrentie]] automatisch tot Pareto-optimale allocatie. In de werkelijkheid is er echter zelden sprake van volkomen concurrentie. Bovendien moet worden aangetekend dat 'optimaal' hier niet betekent dat alle subjecten zo goed mogelijk in hun behoeften worden voorzien. De verdeling der middelen kan bij optimale allocatie in de zin van Pareto zeer scheef zijn. Dit geeft in de praktijk dan ook aanleiding tot herverdeling der middelen via de overheid.
== Zie ook ==
* [[Countervailing power]]
[[Categorie:Welvaartseconomie| ]]
[[Categorie:Economische theorie]]
| |||