Hoogspanningsleiding: verschil tussen versies

Bij het vervoeren van elektriciteit onder [[hoogspanning (elektriciteit)|hoge spanning]] is een lagere [[ampère (eenheid)|stroomsterkte]] en bijgevolg een dunnere geleider nodig voor hetzelfde vermogen. Omgekeerd is het bij dezelfde dikte van de geleider mogelijk een groter vermogen te transporteren. Naast de hogere transportcapaciteit is er als tweede voordeel het lagere energieverlies langs de lijn omwille vandoor de lagere stroomsterkte.

Een normale leiding van een hoogspanningsleiding (110 [[Volt (eenheid)|kV]]) bestaat uit een zevenaderige staalkern met een totale dwarsdoorsnede-oppervlakte van 60 mm² omgeven door een vlechtwerk van 30 aluminiumaders met een totale dwarsdoorsnede-oppervlakte van 257 mm². Bij een nominale stroom van 560 A per leiding hebben zes leidingen een capaciteit van 215 [[Voltampere|MVA]]. Met een 380-kV-leiding met 1.3001300 A per buitenleiding kan meer dan 900 MVA getransporteerd worden, waarbij de [[natuurlijke capaciteit]] 600 MW bedraagt.