Conferentie van Londen (1830): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
diversen, minus beginnetje-sjabloon |
van en.wp |
||
Regel 7:
== Nederlandse reactie ==
De noordelijke Nederlanden waren het oneens met het uiteenvallen van [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] na de aanloop tot, en de [[Aanleidingen_tot_de_Belgische_Revolutie|Belgische Revolutie]] zelf en de nieuw verworven Belgische onafhankelijkheid. Ze vielen het land binnen in 1831, na de conferentie, maar deze invasie mislukte door het militair ingrijpen van Frankrijk. Pas in 1839 erkende Nederland de Belgische onafhankelijk met het [[Verdrag van Londen (1839)]].
== Winnaars en verliezers ==
Fishman stelt dat de Londense Conferentie "een buitengewoon succesvol conferentie" was, omdat het "de institutionele raamwerk verschafte waarin de leidende machten in die tijd de vrede van Europa kon veiligstellen".<ref>{{cite journal | first =J. S. |last = Fishman | title = The London Conference of 1830 | journal = Tijdschrift voor Geschiedenis (Journal for History) | year =1971 | volume = 84 | number = 3 | pages = 418–428}}</ref> [[George Macaulay Trevelyan|G. M. Trevelyan]] verwoorde het vanuit een Brits standpunt: "een van van de voordeligste en moeilijkste kunstgreep die ooit door onze diplomatie is bereikt";<ref>G. M. Trevelyan, ''British History in the 19th Century'' (London 1922) p. 232–233</ref> terwijl de Fransen ook hun ideaal, een onafhankelijk België en de acceptatie daarvan door de andere Europese grootmachten, werkelijkheid zagen worden.<ref>A Cobban, ''A History of Modern France II'' (Penguin 1962) p. 95</ref>
Echter, de geschiedeniskundigen van zowel België als Nederland negeerden het belang van deze conferentie gedurende langere tijd. Nederlandse historici zagen het als hun dieptepunt in de negentiende eeuw, omdat het verlies van de zuidelijke terrein hun nationale trots hadden geschokt. Belgische historici beschouwden de uitkomst van deze conferentie niet als een overwinning, stelt Fishman, maar als een frustrerende vernedering. De Belgen verloren namelijk het terrein in Luxemburg en Limburg, dat ze als onderdeel van Belgie zagen. Het uitsluiten van deze gebieden in de overeenkomst was voorwaarde voor akkoord door de Europese grootmachten van die tijd voor het ontstaan van België als natiestaat.<ref>Fishman, "The London Conference of 1830". </ref><ref>H. Fisher, ''A History of Europe'' (London 1936) p. 892</ref>
== Zie ook ==
| |||