Hertogdom Parma en Piacenza: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k stijl |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 67:
Het '''hertogdom Parma en Piacenza''' (kortweg: '''Parma''') was van [[1545]] tot [[1859]] een onafhankelijke staat op het [[Italiaans schiereiland]]; behalve tussen [[1801]] en [[1814]] toen het hertogdom was ingelijfd bij Frankrijk.
==Huis Farnese==
[[Paus Paulus III]] verenigde [[Parma (stad)|Parma]] en [[Piacenza (stad)|Piacenza]] in [[1545]] en schonk dit gebied als pauselijk leen aan zijn zoon [[Pierluigi Farnese]]. Na diens dood in [[1547]] bezetten de troepen van [[keizer Karel V]] Piacenza. Paulus III schoof Pierluigi's opvolger [[Ottavio Farnese|Ottavio]] (die was gehuwd met de landvoogdes der Nederlanden [[Margaretha van Parma]]) opzij en deze kreeg pas onder [[paus Julius III]] zeggenschap over zijn hertogdommen. Zijn zoon en opvolger, de als landvoogd der Nederlanden welbekende [[Alessandro Farnese (1545-1592)|Alexander Farnese]], speelde als hertog van Parma nauwelijks een rol.
==Huizen Bourbon en Habsburg==
De [[Huis Farnese|Farneses]] regeerden over Parma tot [[1731]] toen het geslacht met [[Antonio Francesco Farnese|Antonio Francesco]] in mannelijke lijn uitstierf. Het dubbelhertogdom kwam nu toe aan [[Karel III van Spanje|Karel I]], zoon van [[Filips V van Spanje]] en [[Elisabetta Farnese]], erfdochter van Parma.
Tijdens de [[Poolse Successieoorlog]] veroverde de hertog in 1734 het koninkrijk Napels, maar zijn eigen hertogdom werd in 1735 veroverd door Oostenrijk. In een [[Verdrag van Wenen (1738)|Voorvrede te Wenen]] in 1735 werd vastgelegd dat hij Napels mocht houden in ruil voor Parma.
Tijdens de [[Oostenrijkse Successieoorlog]] (1740-1748) stond [[Maria Theresia van Oostenrijk (1717-1780)|Maria Theresia]] een deel van het hertogdom in het [[Verdrag van Worms (1743)]] af aan het huis Savoye. Dit was echter geen blijvende zaak, want in de [[Vrede van Aken (1748)|Vrede van Aken]] van [[1748]] werd het gehele hertogdom samen met het [[hertogdom Guastalla]] aan [[Filips van Parma|Filips]], jongste zoon van koning Filips V van Spanje uit het [[huis Bourbon]] en stamvader van het [[huis Bourbon-Parma]] afgestaan.
==Deel van het Franse Keizerrijk==
Filips' zoon [[Ferdinand van Parma|Ferdinand]] werd in [[1796]] door de Fransen verdreven en in [[1801]] werd het dubbelhertogdom bij [[Frankrijk]] ingelijfd. De Bourbon-Parma's werden schadeloosgesteld met het uit het [[groothertogdom Toscane]] geschapen [[koninkrijk Etrurië]]. [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] wees in [[1808]] een hertog van Parma ([[Jean-Jacques-Régis de Cambacérès]]) en Piacenza ([[Charles-François Lebrun]]) aan. Deze hadden echter geen werkelijke macht over het hertogdom.
==Restauratie en Italiaanse Eenwording==
Na de val van Napoleon wees het [[Congres van Wenen]] Parma en Piacenza toe aan Napoleons voormalige echtgenote [[Marie Louise van Oostenrijk]] met dien verstande dat indien zij kinderloos zou sterven het huis Bourbon-Parma weer aan de macht zou komen. In 1844 werden de afspraken bijgesteld in het [[Verdrag van Florence (1844)|Verdrag van Florence]].
Regel 78 ⟶ 84:
Het huis Bourbon-Parma claimt en voert tot op de dag van vandaag de nergens erkende titel "hertog van Parma en Piacenza" (of kortweg "hertog van Parma"). [[Carlos Hugo van Bourbon-Parma]], voormalige echtgenoot van [[prinses Irene der Nederlanden]], was de voorlaatste drager van deze titel. Sinds zijn overlijden in 2010 voert zijn zoon [[Carlos de Bourbon de Parme|Carlos]] de titel hertog van Parma en Piacenza.
==Samenstelling van het dubbel-hertogdom voor 1797==
* Hertogdom Parma
* Hertogdom Piacenza
* [[Stato Pallavicino]] met de hoofdstad [[Busseto]] (verworven in 1636, administratief gescheiden)
* [[vorstendom Val di Taro]] (verworven in 1646 van de familie Doria)
Daarnaast regeerden de hertogen het hertogdom Guastella.
== Zie ook ==
|