15e Leger (Wehrmacht): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
k hoofdletters
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 30:
| commandanten = zie [[#Commandanten|commandanten]]
}}
Het '''15e Leger''' (Duits: ''15. Armee'') was een onderdeel van het [[Duitsland|Duitse]] [[Wehrmacht|leger]] in de [[Tweede Wereldoorlog]]. Het werd opgericht op [[15 januari]] [[1941]] en gelegerd in Frankrijk. Het 15e leger vocht uitsluitend aan het [[Westfront (Tweede Wereldoorlog)|westfront]] en op 18 april 1945 capituleerde het 15e legerLeger in het Ruhrgebied.
 
== Tweede Wereldoorlog ==
=== Terugtocht naar de Duitse grens ===
Het 15e leger fungeerde aanvankelijk als bezettingsmacht in [[Frankrijk]], maar na verloop van tijd werd de belangrijkste opdracht de verdediging van de [[Atlantikwall]]. Deze verdedigingslinie moest de bezette gebieden van West-Europa beschermen tegen een geallieerde invasie. De sector van het 15e legerLeger liep van [[Le Havre]] tot aan de scheldemonding. Gezien de lengte van de Atlantische kust was de Duitse verdediging niet overal even sterk. Het 15e leger concentreerde zich nabij [[Calais]], want daar verwachtte het Duitse opperbevel de geallieerde invasie. Zelfs toen de geallieerden in [[Operatie Overlord|Normandië]] landden, bleef Adolf Hitler aanvankelijk geloven dat de echte invasie nog moest plaatsvinden. Het sterkere 15e leger bleef ter plaatse en het zwakkere 7e leger kreeg de opdracht om de geallieerde troepen terug te drijven.
 
Na de [[Operatie Cobra|doorbraak in Normandië]] rukte het Britse Tweede Leger naar het noorden. De snelle geallieerde opmars dreigde het 15e leger af te snijden. Door de ineenstorting van het Duitse front was er een gat ontstaan tussen het 15e leger en de rest van de Duitse troepen. De Britse tanks rukten sneller op dan de Duitsers konden terugtrekken. Op 3 september 1944 werd [[Brussel (stad)|Brussel]] bevrijd en op 4 september 1944 bereikten de Britten [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. Ze verzuimden echter om nog enkele kilometers naar het noorden op te rukken en [[Woensdrecht (plaats)|Woensdrecht]] in te nemen. Hierdoor zouden de zes divisies van het 15e legerLeger worden afgesneden.
 
Op 3 september 1944 bereidde generaal [[Gustav-Adolf von Zangen|vonVon Zangen]] een aanval voor in de richting van Brussel in de hoop om te kunnen ontsnappen in oostelijke richting. Het [[Oberkommando der Wehrmacht|OKW]] beval echter het 15e Leger om de kanaalhavens te verdedigen en de scheldemonding te bezet te houden. Onmiddellijk annuleerde generaal von Zangen de aanval en hij reorganiseerde zijn leger. Het was te laat om [[Dieppe (Frankrijk)|Dieppe]] te verdedigen, maar de garnizoenen van [[Le Havre]], [[Boulogne-sur-Mer|Boulogne]] en [[Duinkerke|Duinkerken]] kregen het bevel om stand te houden. Op 4 september 1944 begon het 15e Leger bij [[Breskens]] de Scheldemonding over te steken naar [[Vlissingen]]. Ondanks het geallieerde overwicht in de lucht wisten 7500075.000 Duitsers te ontkomen. Onmiddellijk na aankomst in Vlissingen werden de Duitse soldaten opnieuw bewapend en over de landengte van [[Zuid-Beveland]] naar het oosten gestuurd. Op deze manier versterkten de overlevenden van het 15e Leger de rechterflank van het [[1e Parachutistenleger]], dat gelegerd was achter het [[Albertkanaal]]. Langzaam werd het gat in de Duitse verdediging kleiner. Gedurende operatie Market Garden stuurde het 15e Leger nog meer divisies naar Noord-Brabant om de verdediging langs het Albertkanaal over te nemen zodat het 1e Parachutistenleger zich op de geallieerde aanval kon concentreren.
 
Ondertussen was het 1e Canadese Leger ingezet om de Kanaalhavens te bevrijden. Le Havre viel op 12 september 1944 na een strijd van twee dagen. Op 17 september 1944 ging de aanval op Boulogne van start, maar de Duitsers hielden vijf dagen stand. Daarna verplaatste de strijd zich naar Calais, waar het 15e Leger zich wist te handhaven van 22 september 1944 tot 1 oktober 1944. Enkel Duinkerken bleef nog in Duitse handen. Het geallieerde opperbevel had echter beslist om Duinkerken te belegeren in plaats van te bestormen. De verovering van de drie andere Kanaalhavens had geleid tot een verlies van 1360 soldaten en de Duitsers waren er telkens in geslaagd om de kostbare havenfaciliteiten grondig te verwoesten. Duinkerken bleef in Duitse handen tot 8 mei 1945.