Edict van Fontainebleau (1685): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Henk van Haandel heeft pagina Edict van Fontainebleau hernoemd naar Edict van Fontainebleau (1685): Edict van 1540
Houtebeen (overleg | bijdragen)
k →‎Gevolgen: ook de relaties met de engelse koning verziekten > verslechterden --- neutrale formulering
Regel 21:
Hierna vluchtten naar sommige schattingen tussen 210.000 en 900.000 protestanten naar onder andere de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden|Nederlanden]], [[Heilige Roomse Rijk|Duitsland]], [[Apennijns Schiereiland|Italië]] en [[koninkrijk Engeland]]. Sommige vorsten nodigden hugenoten uit om naar hun land te komen, zoals [[Frederik Willem I van Brandenburg]] deed met het [[Edict van Potsdam]]. Lodewijk XIV zelf schatte dat op 17 januari 1686 slechts 1000 tot 1500 hugenoten in Frankrijk waren achtergebleven. Men beweert dat de vlucht van de hugenoten een economische catastrofe veroorzaakte. In feite kwam de vlucht van kapitaal, economische netwerken, handelaars, kennis en ambachtslieden tot overmaat van een reeds bestaande economische crisis en hongersnood.
 
De gevolgen op internationaal en diplomatiek vlak waren veel erger. Van de beoogde voordelen – het herwinnen van de morele autoriteit in de Kerk en de goede vrede met [[Innocentius XI]] – kwam niets. Het prestige van Lodewijk XIV in Europa werd ernstig beschadigd. Terwijl men de koning in Frankrijk bejubelde als ''nieuwe [[Karel de Grote]]'' en ''nieuwe [[Theodosius I|Theodosius]]'', werd hij in buitenlandse pamfletten de ''Antichrist'' genoemd. De Oostenrijkse keizer, [[keizer Leopold I]], kon de Duitse vorstendommen makkelijk voorhouden dat Lodewijk XIV een bedreiging vormde en verschillende protestante Duitse bondgenoten van Frankrijk verkoelden hun relatie met de koning. Ook de relaties met Engeland verziektenverslechterden: de katholieke Engelse koning [[Jacobus II van Engeland|Jacobus II]] moest afstand nemen van zijn Franse collega.
 
Het Edict van Fontainebleau wordt vergeleken met het [[Verdrijvingsedict]] uit [[1492]] van het [[De Katholieke Koningen|katholieke koningspaar]], [[Ferdinand II van Aragon]] en [[Isabella I van Castilië]] die de [[Sefardische Joden]] verdreven uit [[Spanje]].